عنوان	تصحیح انتقادی شر‌ح‌های فارسی مثنوی مولوی تصنیف شاعران و محققان کُرد
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	مولانا جلال الدین بلخی، مثنوی معنوی، شاعران و محققان کُرد، شرح مثنوی
چکیده	اندیشه‌های متعالی مثنوی به‌رغمِ سادگی زبان و بیان مولانا جلال‌الدین بلخی به‌‌سببِ غنای آن نیازمند شرح و بسط است. شاعران و محققان کُرد به‌صورتِ جدی و گسترده‌ به‌ شرح و توضیح مفاهیم و اندیشه‌های متعالی وی پرداخته‌اند. از شرح مثنوی نوشتۀ ملا ادریس بدلیسی، کتاب المعارف سرودۀ شیخ عبدالرحمن طالبانی، المراصد فی کشف المقاصد و هو شرح لدیباجه‌ المثنوی لجلال‌الدّین الرومی سرودۀ ملا احمد بَرزنجی و شرح مثنوی نوشتۀ ملا حامد بیسارانی نسخه‌های متعددی در کتابخانه‌های مختلف نگهداری می‌شود. وجود این آثار اهمیت شعر و تفکر مولوی در میان مردم کُرد را نشان می‌دهد، مخصوصاً وجود شرح مثنوی در قالب شعر فارسی بیانگر میزان رواج آثار مولوی و علاقۀ مردم به‌ تفکر عرفانی و اندیشه‌های متعالی اوست. این شرح‌ها و تعدد نسخه‌های مختلف از هر یک از آنها بیانگر اهمیت تعلیم مثنوی در مکتب‌های درس و حجره‌های طلاب است. همچنین نشان می‌دهد علاوه‌بر شاعران و محققان، اهل معرفت نیز با مثنوی مولوی انس و الفت داشتند و همدم و رفیق خلوت آنان بوده‌ است. پژوهش حاضر می‌کوشد با بررسی نسخه‌های قدیمی شرح مثنوی شارحان کُرد از طریق روش تصحیح انتقادی، کاستی‌ها، تفاوت‌ها و مشکلات نسخ کهن را مشخص کند و با این شیوه، متنی منقح و به دور از کژتابی و پیچیدگی‌های معمول این نوع نسخ را در اختیار مخاطب قرار دهد. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد شرح‌های شارحان کُرد بر مثنوی مولوی به صورت شعر و نثر بوده‌اند و با بررسی دقیق این شرح‌ها مشخص کرده‌ایم کدام یک از شارحان از لحاظ زبان، دستور زبانی، شرح، سند قرآن، حدیث، شعر شاعران و متکلمین... قوی‌تر و استوارتر از بقیه در رعایت موازین ادبی عمل کرده‌اند.
پژوهشگران	ابراهیم بدخشان (استاد راهنما)، تیمور مالمیر (استاد راهنما)، کاروان عثمان الجاف (دانشجو)