عنوان	سنتز، شناسایی و بررسی رفتار الکتروشیمیایی نانوکامپوزیت‌های پلی اکسومتالات‌ها-پلیمر به عنوان الکترولیت در باتری‌های حالت جامد یون-لیتیم
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	باتری یون - لیتیم، الکترولیت پلیمری، الکترولیت نانوکامپوزیتی، پلی (وینیلیدن فلوراید)، سلولز استات، پلی اکسومتالات ها
چکیده	الکترولیت‌های پلیمری یکی از بهترین جایگزین‌های الکترولیت‌های مایع برای افزایش ایمنی باتری‌های یون- ‌لیتیم (LIBs) می باشند. مطابق پژوهش‌های انجام‌شده، استفاده از نانوذرات به عنوان پرکننده در الکترولیت های پلیمری و همچنین افزودن نرم کننده ها به‌عنوان روش‌های موثر در بهبود هدایت یونی و خواص الکتروشیمیایی مطرح هستند. در این کار، در بخش اول، الکترولیت‌های نانوکامپوزیتی بر پایه پلی وینیلیدن فلوراید با پلی اکسومتالات فسفوتنگستیک اسید و در بخش دوم الکترولیت های نانوکامپوزیتی بر پایه سلولز استات و پلی اتیلن گلیکول به عنوان نرم کننده با پلی اکسووانادات Li7V15(LVC) تهیه شدند. سپس، اثر پلی اکسومتالات ها بر روی هدایت یونی پلیمرها بررسی و خواص الکتروشیمیایی الکترولیت های پلیمری تهیه شده در حالت جامد مطالعه شد. نتایج نشان دادند که با افزودن پلی اکسومتالات ها هدایت یونی الکترولیت‌های پلیمری جامد بهبود یافت. الکترولیت پلیمری با 3 درصد فسفوتنگستیک اسید، رسانایی یونی بالاتری (S cm-1 10-5× 7/3 در دمای اتاق) نسبت به سایر الکترولیت‌های تهیه شده و هم چنین پایداری الکتروشیمیایی بالایی را از خود نشان داد خود نشان داد. در الکترولیت های پلیمری که از پلی اکسووانادات Li7V15 به عنوان نمک لیتم و پرکننده معدنی با درصدهای وزنی 1%، 3% و 5 % استفاده شد، هدایت یونی به میزان قابل توجهی افزایش یافت (مقدار هدایت یونی برای الکترولیت پلیمری در حضورLVC به عنوان نمک لیتیم به S cm-1 10-4× 1/4 در دمای اتاق رسید). هم چنین این الکترولیت پایداری الکتروشیمیایی و عدد انتقال یون لیتیم خوبی نسبت به الکترولیت پلیمری با نمک لیتیم هگزافلوروفسفات از خود نشان داد.
پژوهشگران	روشن خوشنوازی (استاد راهنما)، میرقاسم حسینی (استاد راهنما)، المیرا کهن (دانشجو)، عبدالله سلیمی (استاد مشاور)