عنوان	الگوی برساخت آزادی علمی در جامعۀ دانشگاهی ایران
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	آزادی علمی کنش احتیاطی هویت دانشگاهی استقلال دانشگاه نظریه مبنایی
چکیده	این پژوهش به دنبال شناخت فرایند برساخته شدن آزادی علمی در جامعۀ دانشگاهی ایران بوده و با استفاده از رویکرد کیفی و راهبرد نظریه مبنایی انجام‌شده است. مشارکت‌کنندگان 17 نفر از اعضای هیئت علمی با مرتبه دانشیاری به بالا از دانشگاه ­ها و پژوهشگاه­های تابعه وزارت عتف بودند. نمونه‌گیری هدفمند (و نظری) و با بیشینه تنوع انجام شد. برای جمع‌آوری داده­ ها از پروتکل مصاحبه عمیق استفاده شد و مصاحبه ­ها تا زمان رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت. در تحلیل داده­ ها از رویکرد نظام­مند اشتراوس و کوربین استفاده شد .برای اعتباربخشی یافته ­ها از ملاک‌های چهارگانه گوبا و لینکلن استفاده شد. یافته‌های پژوهش مبتنی بر 38 مقولۀ محوری و 13 مقولۀ گزینشی بود که بر اساس رویکرد نظام‌مند اشتراوس و کوربین در الگوی نهایی جایگذاری شدند. پدیده محوری به‌صورت دو هسته‌ای با عنوان «عرف دانشگاهی و سوژه دانشگاهی ناگزیر» نام‌گذاری شد. عاملان دانشگاهی راهبردهایی مانند «هویت دانشگاهی بازاندیشانه، پیلۀ عافیت و سرمایه‌گذاری در خود» را برای مواجهه با پدیده محوری برگزیده‌اند. برونداد این سازوکار، راهبردها و تعاملات درنهایت به کنش‌ورزی احتیاطی در ساحت دانشگاهی انجامیده است که آن را «آزادی دانشگاهی اضطرابی» نام نهاده‌ایم.
پژوهشگران	منیژه محمد زاده (نفر اول)، ناصر شیربگی (نفر دوم)، کیوان بلند همتان (نفر سوم)، حمید رضا آراسته (نفر چهارم)