مشخصات پژوهش

عنوان	رابطه بین علائم استرس پس از سانحه با رشد پس از سانحه در دانش‌آموزان متوسطه دوم با تجربه تروما: نقش میانجیگری تاب‌آوری و خودکارآمدی تحصیلی
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	استرس پس از سانحه، رشد پس از سانحه، تاب‌آوری، خودکارآمدی تحصیلی
چکیده	هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین علائم استرس پس از سانحه با رشد پس از سانحه در دانش‌آموزان متوسطه دوم با تجربه تروما و نقش میانجیگری تاب‌آوری و خودکارآمدی تحصیلی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی دانش‌آموزان مشغول به تحصیل در دوره متوسطه دوم مدارس عادی شهر سنندج سال تحصیلی 1402-1401 بود. با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند به تناسب کل جامعه 415 دانش‌آموز انتخاب گردید. برای جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه استرس پس از سانحه (PCL-5)، پرسشنامه رشد پس از سانحه تدسکی و کالهون (1996)، پرسشنامه تاب‌آوری کانر و دیویدسون (2003) و پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی مک ایلروی و بانتیگ (2002) استفاده شد. داده-ها با استفاده از روش معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج به‌دست آمده از پژوهش نشان داد که بین استرس پس از سانحه با رشد پس از سانحه، خودکارآمدی تحصیلی و تاب آوری رابطه‌ی منفی و معنا داری وجود دارد. همچنین، هر یک متغیرهای تاب آوری و خودکارآمدی تحصیلی قادرند نقش میانجی را در رابطه‌ی بین علائم استرس پس از سانحه و رشد پس از سانحه ایفا کنند. بر همین اساس می‌توان نتیجه گرفت، هر یک از متغیرهای خودکارآمدی تحصیلی و تاب آوری قادرند بر کاهش علائم اختلال استرس پس از سانحه و متقابلاً افزایش رشد پس از سانحه در دانش آموزان با تجربه تروما اثرگذار باشند. لذا تأکید و توجه به این متغیرها در مشاوره با دانش آموزان دارای علائم اختلال استرس پس از سانحه در مدارس کمک کننده خواهد بود.
پژوهشگران	محمد رستمی (استاد راهنما)، کورش دادخواه (استاد مشاور)، سمیه رحیمی (دانشجو)