مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی پوشش نانو ذرات روی و ژل آلوئه ورا ((Aloe veraغنی شده با اسیدآسکوربیک بر خصوصیات فیزیکو-شیمیایی و میکروبی میوه توت فرنگی طی دوره انبارداری
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	اسیدآسکوربیک، پوشش خوراکی، ، پوسیدگی میوه، کیفیت پس از برداشت، عمرانبارداری
چکیده	توت فرنگی یکی از محصولات با ارزش باغی است که به دلیل بافت نرم، رطوبت و فعالیت متابولیکی بالا و حساسیت به عوامل قارچی، عمرانبارداری بسیارکوتاهی دارد. کاربرد ترکیبات شیمیایی مصنوعی ضدقارچی به منظور افزایش ماندگاری این میوه نگرانی های فراوانی به دنبال داشته است. به همین دلیل استفاده از روش های ایمن برای کنترل فساد و حفظ کیفیت میوه ی توت فرنگی در زمان نگهداری در انبار ضروری است. اخیرأ، استفاده از پوشش های خوراکی به عنوان یک راهکار امیدوارکننده برای بهبود کیفیت و گسترش ذخیره سازی و عمرانبارداری میوه ها مطرح شده است. در این پژوهش اثر پوشش خوراکی براساس ژل آلوئه ورا (33 درصد) به همراه اسیدآسکوربیک (0، 1، 3 و 5 درصد) و پوشش نانو اکسید روی (100-30 نانومتر) در سه غلظت مختلف (03/0، 07/0 و 5/0 درصد) بر کیفیت پس از برداشت میوه توت فرنگی رقم "پاروس" در طی ذخیره سازی مورد بررسی قرار گرفت. پس از اعمال تیمارها،خصوصیات فیزیکی، بیوشیمیایی و میکروبی در زمان های 0، 3، 6، 9، 12، 15 و 18 روز در طی نگهداری (دمای 1 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 95 درصد) مورد بررسی قرار گرفتند. پوشش ژل آلوئه ورا + اسیدآسکوربیک موجب تأخیر در کاهش وزن و افزایش مواد جامد محلول کل شده و سفتی بافت میوه را حفظ کرد. همچنین در تیمارهای ژل آلوئه ورا + اسیدآسکوربیک میزان ویتامین ث، اسیدیته قابل تیتراسیون، آنتوسیانین، فنول کل و فعالیت ضداکسایشی بیشتر از میوه های شاهد بود. پوشش ژل آلوئه ورا + اسیدآسکوربیک جمعیت باکتری های مزوفیل هوازی کل، مخمرها و کپک ها را کاهش داد. در بین تیمارهای مختلف، ژل آلوئه ورا + 5% اسیدآسکوربیک بیشترین تأثیر را در تأخیر تغییرات مربوط به رسیدگی و کاهش جمعیت میکروبی داشت. این نتایج نشان می دهد ترکیب اسیدآسکوربیک و ژل آلوئه ورا پتانسیل حفظ کیفیت پس از برداشت میوه توت فرنگی را دارد. تیمارهای نانو اکسید روی به طور معنی داری کاهش وزن را به تأخیر انداخته و سفتی بافت میوه را حفظ کرد. محتوای آنتوسیانین، ویتامین ث، اسیدیته قابل تیتراسیون، فنول کل و فعالیت ضداکسایشی در تیمارهای نانو اکسید روی بیشتر از شاهد بود. همچنین تیمارهای نانواکسید روی جمعیت میکروبی را در طول ذخیره-سازی میوه کاهش داد. در بین تیمارهای مختلف، 5/0 درصد نانو اکسید روی بیشترین تأثیر را در تأخیر تغییرات مربوط به رسیدگی و کاهش جمعیت میکروبی
پژوهشگران	آریو امامی فر (استاد راهنما)، رحمان حلاج (استاد مشاور)، محمود کوشش صبا (استاد راهنما)، ام البنین سوگوار (دانشجو)