مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی اثر کود اوره و کود زیستی نیتروکسین بر پراکسیداسیون لیپیدی غشاء و برخی خصوصیات رویشی توت فرنگی رقم سلوا
نوع پژوهش	مقاله ارائه شده کنفرانسی
کلیدواژه‌ها	پایداری نسبی غشاء، مالون دی آلدئید، نیتروکسین، تنش کم آبی
چکیده	برای بررسی تاثیر کود اوره،کود زیستی نیتروکسین و اثر متقابل آنها بر روی برخی صفات فیزیولوژیکی توت فرنگی تحت شرایط کم آبی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار و12 تیمار با تیمار تنش خشکی (10- بار) و شاهد (آبیاری کامل) به عنوان فاکتور اصلی و تیمار کود اوره در دو سطح دو سطح ( 70=U1 و 140=U2 کیلوگرم در هکتار)، کود نیتروکسین (200 سی سی به ازاء هر100 متر مربع)،کود اوره(U1)+کود نیتروکسین،کود اوره(U2)+نیتروکسین و شاهد (بدون کود دهی) به عنوان عامل فرعی، انجام شد. طبق نتایج بدست آمده در این پژوهش تنش خشکی کاهش معنی داری در پایداری نسبی غشاء و رشد رویشی ایجاد کرد. تیمارهای کودی سبب افزایش پایداری نسبی غشاء، وزن خشک ریشه، وزن خشک اندام هوایی و نسبت وزن خشک ریشه به اندام هوایی و وزن خشک کل در شرایط تنش کم آبی و آبیاری در مقایسه با تیمار بدون کود گردیدند. بیشترین شاخص پایداری غشاء سلولی در تنش کم آبی مربوط به تیمار اوره(U1) و کمترین آن مربوط به شرایط کم آبی بدون تیمار کودی بود. میزان مالون دی آلدئید در تیمار تنش خشکی و در اثر کاربرد کود اوره(U2) بالاترین و در شرایط آبیاری کامل و تیمار بدون کود و تیمار کود اوره (U1) پایین ترین بود. بیشترین وزن خشک ریشه در شرایط کم آبی در تیمار اوره (U1)+ نیتروکسین و نیتروکسین به تنهایی مشاهده گردید. وزن خشک اندام هوایی در شرایط تنش کم آبی در تیمار اوره (U1) و اوره (U1)+ نیتروکسین افزایش و در تیمار تنش کم آبی بدون تیمار کودی کمترین میزان را داشت. وزن خشک کل در اثر تنش کم آبی کاهش یافته و بیشترین میزان آن در شرایط کم آبی در تیمار اوره (U1) و در شرایط آبیاری کامل در تیمار اوره(U2)+ نیتروکسین بود. نسبت وزن خشک ریشه به اندام هوایی در تیمار آبیاری کامل و تنش کم آبی در تیمار کود زیستی نیتروکسین افزایش یافت. بر اساس این نتایج به نظر می رسد تیمار کودی با توسعه ریشه به جذب آب و مواد غذایی و تثبیت نیتروژن کمک کرده و سبب افزایش رشد رویشی و پایداری نسبی غشاء و کاهش پراکسیداسیون لیپیدی گردیده و در نهایت پایداری گیاه در برابر خشکی را افزایش داده اند.
پژوهشگران	سید محمدطاهر حسینی (نفر چهارم)، تیمور جوادی (نفر سوم)، ناصر قادری (نفر دوم)، زهرا نورایی (نفر اول)