در سطح پیشگیری و آمادگی، ایستگاههای امداد و نجات باید در مناطقی ویژه قرار داشته باشند، در این تحقیق پارامترهای لازم در تعیین مکان مناسب ایستگاه های امداد و نجات جاده ای مسیر سقز – سنندج بررسی شده است. منطقه مورد مطالعه مسیر جاده سقز- سنندج می باشد در این راستا از نقشه های توپوگرافی، زمین شناسی، عکسهای هوایی، تصاویر ماهواره ای و داده های هواشناسی و هیدرولوژی استفاده شده است. دراستخراج لایه های اطلاعاتی از GIS بهره گیری شده و از روش تحلیل سلسله مراتبی به منظور وزن دهی به فاکتورهای موثر استفاده شده است. در نهایت از روش ترکیب خطی وزین در استخراج نقشه آسیب-پذیری جاده بهره گیری شده است. بر اساس این مدل 11 نقطه آسیب پذیر در مسیر مورد مطالعه شناسایی شد. نتایج این تحقیق می تواند برای بازه زمانی لحاظ شده پیش از وقوع زمین لرزه در منطقه مورد استفاده قرار گیرد. و امکان برنامه ریزی و سیاست-گذاری در زمینه مدیریت بحران منطقه را فراهم می نماید.
