جوانه زنی یکی از مراحل حساس در رشد گیاه است و تنوع ژنتیکی قابل ملاحظه ای بین ژنوتیپهای گندم از لحاظ شاخصهای مختلف جوانه زنی وجود دارد. این شاخصها ممکن است تحت تأثیر اسید هیومیک خاک قرار گرفته و با عملکرد دانه مرتبط باشند. در این رابطه، مطالعه حاضر با هدف بررسای تأثیر اسید هیومیک بر ویژگی های جوانه زنی و رنگدانه های فتوسنتزی 12 ژنوتیپ گندم دیم انجام شاد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملً تصادفی شاامل دو عامل ژنوتیپ و محیط جوانه زنی (آب مقطر به عنوان شااهد و محلول اساید هیومیک ) طراحی شد. پس از گذشت 8 روز درصد جوانه زنی، طول و وزن خشاک ریشه چه و سااقه چه، ضریب آلومتریک، شاخص بنیه گیاهچه و محتوای رنگدانه های فتوسنتزی اندازه گیری شاد. به منظور ارزیابی رابطه بین شاخصهای جوانه زنی با عملکرد دانه، میزان عملکرد دانه ژنوتیپها در یک آزمایش چهار ساله تحت شرایط دیم و آبیاری انجام شد نتایج نشان داد که اسید هیومیک تأثیر متبتی بر درصد جوانه زنی، میزان رنگدانه های فتوسنتزی، طول و وزن تر و خشک ساقه چه داشت. واکنش ژنوتیپها به تیمار اساید هیومیک متفاوت بود. با این حال، این تیمار اثر معنی داری بر طول و وزن تر و خشک ریشه چه نشاان داد. ارقام هشترود و گاودره بهترین گزینه ها برای استفاده از اساید هیومیک شناسایی شدند. ژنوتیپهایی با نسبت بالای ریشه چه به سااقه چه مانند اوحدی در شرایط تنش مناسبتر بودند. این آزمایش اثر صفات درصد جوانه زنی، شاخص بنیه گیاهچه، ضریب آلومتریک، گیاهچه گندم در مقاومت به تنش و تفاوتهای ژنتیکی در پاسخ به تیمارهای زیستی را تأتید نمود، اما رابطه ای بین عملکرد ژنوتیپهای گندم با شاخصهای جوانه زنی را نشان نداد. نتایج این تحقیق اهمیت انتخاب ژنوتیپ مناسب و شاریط تیماری را برای بهینه ساازی شاخصهای حیاتی بذر برجساته تر نمود.
