عنوان	واکاوی تجربۀ برگزاری جشن عروسی در دوران کرونا در میان زوجین تازه ازدواج‌کرده در سنندج
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	کرونا، عروسی، مناسک شادی، مشارکت اجتماعی، امر تعویق‌شده
چکیده	همه‌گیری کرونا در سراسر جهان باعث به‌وجود آمدن شرایط ویژه‌‌ای در زمینه‌های مختلف اجتماعی شد. پژوهش حاضر، به واکاوی تجربۀ برگزاری جشن عروسی در میان زوجین در شرف ازدواج شهر سنندج در دوران کرونا پرداخت. این تحقیق، با رویکرد کیفی و به کمک مصاحبۀ عمیق با 10 نفر (یکی از زوجین) که در بازه زمانی اوج همه‌گیری، تجربۀ برگزاری یا تعویق جشن عروسی را داشتند، در سال 1399- 1400 انجام شد. تجزیه و تحلیل مصاحبه‌ها به استخراج شش مضمون شامل محدودیت‌های پیش‌آمده یا شرایط محیطی، شرایط ذهنی و فرهنگی، نگرانی، معنای جایگزین امر تعویق‌شده، تأثیرپذیری روابط اجتماعی و تغییر سبک زندگی انجامید. نتایج این پژوهش حاکی از آن است ‌که جمع شرایط محیطی و ذهنی برآمده از همه‌گیری در کنار نگرانی‌های برآمده از پیامدهای آن، باعث شده است افراد نسبت به برگزاری یا عدم برگزاری و یا تعویق جشن دست به انتخاب عقلانی زده و تصمیم‌گیری کنند. نتیجۀ این تصمیم به‌شکل تأثیر در روابط اجتماعی و عدم گسترش شبکۀ خویشاوندی بروز پیدا کرده و عامل سرکوب برخی خواسته‌ها و مکنونات قلبی افراد مانند آرزوی پوشیدن لباس عروس برای دختران شده است. در نتیجه آن‌ها تلاش می‌کنند امر به‌تعویق‌افتاده یا همان عامل معناساز زندگی که خلاء‌اش را احساس کرده‌اند، با کنش‌های جدید همچون برگزاری جشن با تشریفات محدودتر، کاهش سطح روابط اجتماعی و خویشاوندی، رفتن به آتلیه و گرفتن عکس یادگاری و هزینه‌کرد خرج عروسی برای دیگر ضروریات زندگی جایگزین کنند. این جایگزینی به‌شکل حذف آنچه آن‌ها، آن را امور غیرضروری می‌نامند، نمود پیدا می‌کند.
پژوهشگران	مجید صادقی (نفر اول)، جمال محمدی (نفر دوم)، سعید خانی (نفر سوم)