عنوان	تاثیر دو روش تمرینی ثبات مرکزی بر عملکرد ورزشی و مهارت تخصصی فوتبالیست‌های مرد دارای غلبه تنه
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	ثبات مرکزی ، عملکرد ، مهارت ،غلبه تنه، فوتبال
چکیده	مقدمه: ورزش فوتبال به عنوان پرطرفدارترین و محبوب ترین رشته ورزشی دنیا، نیازمند آمادگی جسمانی برای اجرای حرکات پیچیده است. علیرغم فواید جسمانی و سلامت متعدد، متاسفانه شیوع آسیب در آن فراوان است. شایع ترین محل در فوتبالیست ها مرد آسیب‌ اندام‌های تحتانی و مفاصل زانو و مچ پا می باشد، که علاوه بر دوری از ورزش حرفه ای هزینه‌های درمانی قابل توجهی را متحمل انها می کند. یکی از عوامل خطر ساز کلیدی اکثر آسیب های غیربرخوردی فوتبال، نقص کنترل عصبی-عضلانی بویژه غلبه تنه می‌باشد. شایع ترین اقدامات مداخله ای برای اصلاح غلبه تنه، انجام تمرینات ثبات مرکزی می باشد. علیرغم تاثیر این اقدامات بر کاهش خطر آسیب، تاثیر آن بر عملکرد ورزشی و مهارت تخصصی فوتبالیست ها نیازمند انجام پژوهش می باشد. لذا در پژوهش حاضر تأثیر دو روش رایج تمرینی ثبات مرکزی بر عملکرد ورزشی و مهارت تخصصی فوتبالیست‌های مرد دارای غلبه تنه مورد بررسی قرار می گیرد. روش تحقیق: پژوهش نیمه تجربی و کاربردی حاظر شامل فوتبالیست های 18 تا 24 سال باشگاه های لیگ استان بودند.گروه تمرینات تخصصی و عمومی هشت هفته تمرینات تخصصی ثبات مرکزی و تمرینات عمومی را انجام دادند.گروه کنترل نیز در این مدت به فعالیت عادی روزمره خود پرداختند.ارزیابی ها شامل فاکتور آزمون های عملکردی و فاکتور های آزمون های مهارت بودند. یافته‌ها: نتایج حاصل از تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل چندمتغیره (مانوا) نشان داد که تمرینات عمومی و تخصصی ثبات مرکزی تأثیر معناداری بر عملکرد و مهارت ورزشی فوتبالیست‌های دارای نقص تنه دارند (05/0p<). در عملکرد ورزشی، بین گروه‌های تمرینی و گروه کنترل در مؤلفه‌های سرعت (01/0p<)، چابکی (01/0p<) و توان (01/0p<)، تفاوت معنادار مشاهده شد، اما بین تمرینات عمومی و تخصصی تنها در مؤلفه توان تفاوت معناداری وجود داشت (01/0p=) و در مؤلفه‌های سرعت (87/0p=)، چابکی (99/0p=) و تعادل (99/0p=) تفاوتی مشاهده نشد. همچنین در مؤلفه تعادل، تفاوتی میان هیچ‌یک از گروه‌ها مشاهده نشد (05/0p>). در مهارت‌های ورزشی نیز بین گروه‌های تمرینی و کنترل در مؤلفه‌های پاس (01/0p<)، شوت (01/0p<) و سرعت دریبلینگ (01/0p<) تفاوت معناداری دیده شد، ولی بین دو نوع تمرین در این مؤلفه‌ها تفاوت معناداری وجود نداشت (پاس: 95/0p=، شوت: 91/0p=، سرعت دریبلینگ: 71/0p=). نتیجه گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر انجام تمرینات ثبات مرکزی بهبود معنی‌داری عملکرد ورزشی (چابکی، سرعت و توان) و مهارت ورزشی(پاس، شوت و دریبل ) فوتبالیست‌ های دارای نقص تنه را به همراه دارد .بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که ترکیب تمرینات ثبات مرکزی در برنامه‌های تمرینی فوتبالیست‌ها، می‌تواند منجر به بهبود عملکرد و مهارت کلی آنان گردد.
پژوهشگران	هیمن محمدی (استاد راهنما)، معید سلیمی دهگلان (دانشجو)