عنوان	بررسی الگوی کینماتیک مفاصل منتخب افراد دارای هایپرلوردوز و کمردرد مزمن غیر اختصاصی در حین راه رفتن
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	کمردرد مزمن غیراختصاصی، هایپر لوردوز، کینماتیک راه‌رفتن، درد و ناتوانی
چکیده	مقدمه: کمردرد یکی از شایع ترین مشکلات سلامتی است که پس از یرما خوردگی دومین دلیل مراجعه به پزشک سومین علت جراحی و غیبت از کار محسوب می شود. عوامل مختلفی از جمله سبک زندگی ماشینی، شدن لوردوز کمری، کمبود فعالیت های ورزشی در کمردرد نقش دارند. کمردرد و هایپرلودروز کمری بر الگوی راه رفتن تأثیر می گذارند. هدف این پژوهش، بررسی کینماتیک و کوپلینگ مفاصل اندام تحتانی حین راه رفتن در افراد با کمردرد مزمن غیر اختصاصی و هایپرلوردوز کمری بود. روش شناسی: این مطالعه روی 58 مرد جوان (میانگین سنی: 26.03 سال، قد: 180.01 سانتی متر، وزن: 77.84 کیلوگرم) در چهار گروه سالم (15 نفر)، کمردردمزمن غیراختصاصی (14نفر)، هایپرلوردوز (14نفر) و کمردرد با هایپرلوردوز (15نفر) انجام شد. گروه هایپرلوردوز با زاویه بیش از 50 درجه و کمردرد مزمن غیراختصاصی با سابقه درد حداقل چهار روز در هفته طی سه ماه گذشته بدون علت پاتوآناتومیک تعریف شد. کینماتیک اندام تحتانی با استفاده از مارکرهای بازتابی و دو دوربین کاسیو در نمای ساجیتال ثبت شد. آزمودنی ها با و بدون کفش در مسیری 10 متری با سرعت دلخواه راه رفتند. یافته‌ها: در کینماتیک مچ‌پا، تفاوت معناداری در 3 – 7% ابتدایی سیکل راه رفتن بدون کفش (045/0 =p) و با کفش در 3 – 7% و 64 – 100% سیکل (001/0p<) مشاهده شد. در زانو، تفاوت معناداری در حالت بدون کفش دیده نشد، اما با کفش در گروه کمردرد در61 – 92% سیکل تفاوت وجود داشت (001/0p<). در ران، تفاوت ها در حالت بدون کفش در 50 – 59% و 94 – 100% سیکل و با کفش در 0 – 33% و 70 – 100% سیکل معنادار بود. در کوپلینگ مفاصل تغاوت خای معنا داری بین مچ پا و زانو، زانو و ران، مچ پا و ران در گروه های مختلف مشاهده شد (001/0p<). بحث و نتیجه‌گیری: هایپرلودروز و کمردرد باعث تغییرات جبرانی در کینماتیک مچ پا، زانو و ران می‌شوند. در افراد با کمردرد، دورسی فلکشن مچ پا و فلکشن زانو افزایش یافت، در حالی که اکستنشن ران کاهش داشت. کفش باعث تأخیر در پلانتار فلکشن مچ پا و افزایش فلکشن زانو شد. در کوپلینگ مفاصل، افراد با کمردرد فشار را از زانو به ران منتقل کردند، در حالی که در افراد سالم هماهنگی بیشتری بین مفاصل دیده شد. این یافته ها نشان دهنده تأثیر کمردرد و هایپرلوردوز بر الگوی راه رفتن و نیاز به مداختلات هدفمند برای بهبود کینماتیک است.
پژوهشگران	هیمن محمدی (استاد راهنما)، مظاهر پشت ماهی (دانشجو)، جواد سروستان (استاد مشاور)