عنوان	مصرف انرژی‌های تجدیدپذیر، تجدیدناپذیر و ریسک امنیت انرژی در ایران: کاربرد مدل خودرگرسیون برداری ساختاری (SVAR)
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	ریسک امنیت انرژی، انرژی تجدیدپذیر، انرژی تجدیدناپذیر، ایران
چکیده	امنیت انرژی یکی مهم‌ترین مباحث جامعه بشری است که بر بسیاری از تنش‌ها و روابط بین کشورهای مختلف تأثیرگذار است. باتوجه‌به گستردگی مفهوم امنیت انرژی و اثرات متقابلی که در حوزه‌های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و محیط‌زیستی دارد، به نگرانی مهم دولت​ها و اندیشمندان این حوزه تبدیل‌شده است. شاخص ریسک امنیت انرژی با تقسیم‌بندی عوامل مؤثر بر امنیت انرژی در حوزه‌‌های ژئوپلیتیک، اقتصادی، سیاسی و محیط زیستی، با سنجش 29 مؤلفه تعیین‌کننده، میزان ریسک امنیت یک کشور را بررسی می‌کند. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تأثیر مصرف انرژی­های تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر بر ریسک امنیت انرژی در ایران طی دوره زمانی 1359 تا 1400 و با استفاده از روش خودرگرسیون برداری (SVAR) است. نتایج به‌دست‌آمده نشان می‌دهد مصرف انرژی های تجدیدپذیر تأثیر منفی و کاهشی و مصرف انرژی‌های تجدیدناپذیر تأثیر مثبت و افزایشی بر ریسک امنیت انرژی در ایران دارد. همچنین متغیرهای ارزش‌افزوده بخش صنعت و اندازه دولت دارای تأثیر مثبت و افزایشی بر ریسک امنیت انرژی در ایران هستند. از طرف دیگر، نتایج این پژوهش نشان می­دهد که یکی از دلایل افزایش روند صعودی شاخص ریسک انرژِ برای ایران، مصرف فزاینده انرژی­های تجدیدناپذیر است. به دنبال آن میزان آلایندگی های محیط زیستی نیز روبه‌افزایش بوده است؛ بنابراین برای جلوگیری از این امر می بایست سیاست هایی در جهت کاهش مصرف این نوع انرژی‌ها و جایگزین‌نمودن با سایر انرژی‌ها از جمله انرژی‌های تجدید‌‌شونده صورت پذیرد.
پژوهشگران	امید امینی (نفر اول)، رامین امانی (نفر دوم)، سامان قادری (نفر سوم)