عنوان	تأثیر کینزیوتیپ بر عملکرد و الگوی فعال‌سازی عضلات منتخب اندام تحتانی دختران والیبالیست دارای مچ پای ناپایدار مزمن در طی اسپک
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	اسپرین مچ پا، کینزیوتیپ، ناپایداری مزمن مچ پا، کینماتیک، فعالیت الکتریکی عضلات
چکیده	هدف: شایع‌ترین آسیب در والیبال اسپرین مچ پا با 32 درصد است. در فعالیت های ورزشی مشابه خانم ها بیشتر دچار این آسیب می‌شوند. در والیبال اکثر آسیب‌ها در هنگام دفاع کردن و فرود روی پای هم تیمی یا در زمان حمله، هنگام فرود روی پای حریف روی می دهد. مکانیسم آسیب لیگامان جانبی مچ پا اغلب بر اثر سوپینیشن بیش‌ از ‌حد است و این آسیب باعث تغییر کینماتیک و الگوی فعالیت عضلانی می شود. استفاده از بانداژ حمایتی (کینزیوتیپ و تیپ) یک مداخله‌ی رایج در آسیب اسپرین لیگامان جانبی مچ پا می باشد، اما تأثیر آن در شرایط واقعی طی اسپک والیبال بررسی نشده است لذا در تحقیق حاضر تأثیر کینزیوتیپ در شرایط واقعی بر الگوی فعالیت عضلات و کینماتیک اندام تحتانی بررسی گردید. روش‌شناسی تحقیق: پژوهش نیمه تجربی حاضر یک کارآزمایی بالینی بود که به صورت بدون کینزیوتیپ، با کینزیوتیپ و در حالت پلاسیبو انجام شد. جامعه آماری شامل 14 دختر والیبالیست دارای ناپایداری مزمن مچ پا (سن 1.30± 19 سال، قد 5.74 ±169.71 سانتیمتر، وزن 7.56±61.86 کیلوگرم، شاخص توده بدنی 2.01 ±21.43 و سابقه ورزشی1.66 ±7 سال، نمره پرسشنامه کامبرلند 2.84±19.71) بود. جهت ارزیابی ناپایداری مزمن مچ پا از پرسشنامه کامبرلند و تست چرخش قاپ و کشویی قدامی استفاده شد. جهت اعمال کینزیوتیپ از سه عدد کینزیوتیپ مشکی (I شکل از قوزک خارجی تا قوزک داخلی)، کینزیوتیپ قرمز (بلندتر و به حالت Y در قسمت جانبی و در امتداد ساق پا) و کینزیوتیپ آبی (کوتاه Y از قسمت پشت پاشنه تا شست پا) استفاده شد. داده های کینماتیک و الگوی فعالیت عضلانی اندام تحتانی در حین اسپک واقعی والیبال توسط دوربین و EMG ثبت گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار متلب بصورت تایم سری با استفاده از آنالیز واریانس یک‌طرفه انجام شد. نتایج: نتایج تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد که در حین اجرای اسپک والیبال در وضعیت‌های مختلف (پلاسیبو، بدون و با کینزیوتیپ تفاوت معنی‌داری در زاویه حرکتی پلانتارفلکشن/دورسی فلکشن مچ پا، فلکشن و اکستنشن زانو و ران در فازهای مختلف (قبل پرش، پرش، قبل فرود و فرود) و همچنین فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی (راست‌ رانی، پهن داخلی، دو سر رانی، نیمه غشائی، دوقلو داخلی، نازک‌نی بلند، درشت‌نی قدامی) دختران والیبالیست، وجود ندارد. نتیجه‌گیری: از یک طرف در پیشینه پژوهش ها بیان شده است که استفاده از کینزیوتیپ در پیشگیری از آسیب و بهبود عملکرد ورزشی مؤثر است و از طرف دیگر نتایج پژوهش حاضر نشان داد که در شرایط واقعی والیبال استفاده از کینزیوتیپ تغییر معنی داری در کینماتیک مفاصل مچ پا، زانو و ران و همچنین فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی ایجاد نمی کند. لذا بر دختران والیبالیست داری مچ پای ناپایدار مزمن استفاده از آن توصیه می شود.
پژوهشگران	هیمن محمدی (استاد راهنما)، روژین گویلی کیلانه (دانشجو)، جواد سروستان (استاد مشاور)