عنوان	نقش مصرف انرژی های سبز و سرمایه انسانی در ظرفیت بار محیط زیست ایران
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	سرمایه انسانی، انرژی‌های سبز، ظرفیت بار محیط زیست، روش گشتاورهای تعمیم یافته.
چکیده	تخریب محیط‌زیست یکی از مسائل عمده در اقتصاد کشورها می‌باشد. مطالعات انجام شده در ایران از شاخص‌هایی مانند انتشار آلودگی هوا (انشتار CO2) و ردپای اکولوژیک (EF) جهت ارزیابی پایداری محیط زیست استفاده نموده‌اند اما این دو شاخص کاستی-هایی داشته و ابعاد مختلف محیط زیست را نشان نمی‌دهند و تنها بر مصرف و تقاضای منابع تاکید دارند و از طرف عرضه منابع غافل می-مانند. اخیرا در مطالعات اقتصاد محیط زیستی از شاخص جدید به نام ظرفیت بار جهت ارزیابی پایداری محیط زیست استفاده شده است. این شاخص نشان می‌دهد چه میزان تابعیت بار تحمل شده توسط محیط زیست برای تامین نیازهای انسانی و فعالیت‌های اقتصادی است. بنابراین در این پژوهش به بررسی تاثیر سرمایه انسانی و انرژی های سبز بر ظرفیت بار جهت توسعه پایدار با استفاده از روش گشتاورهای تعمیم یافته طی بازه زمانی 1400-1369 پرداخته شده است. نتایج پژوهش نشان دادکه سرمایه انسانی و انرژی های سبز تاثیر مثبت بر ظرفیت بار دارند؛ لذا با تقویت انرژی های سبز و رفع چالش های به کارگیری آن و استفاده از آن در فعالیت‌های، ارتقای سرمایه انسانی از طریق آموزش، بهداشت و مهارت وهم چنین ایجاد تعرفه برواردات کالاهایی که بیشترین آسیب را بر محیط زیست دارند، می‌توان باعث افزایش ظرفیت بار و پایداری محیط زیست شد. همچنین تولید ناخالص داخلی سرانه و درجه آزادی تجاری تاثیر منفی بر ظرفیت بار دارد. تشویق استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر و پایدار، افزایش صنعتی سبز و تمرکز بر بهبود راندمان مصرف منابع می‌توانند این اثرات را بر ظرفیت بار محیط زیست کاهش دهند.
پژوهشگران	زانا مظفری (نفر اول)، فاطمه ویسی (نفر دوم)