عنوان	شناسایی مهم‌ترین استراتژی توسعه گردشگری عشایری (مطالعه موردی: استان فارس)
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	کوچ‌‌نشینی، گردشگری، گردشگری عشایر، برنامه‌‌ریزی استراتژیک
چکیده	جامعه عشایر ایران به واسطه تغییر و تحولات سال‌‌های اخیر، در زمینه‌‌های مختلف با چالش‌‌های نسبتاً جدی مواجه شده، به گونه‌‌ای که در بعضی از مناطق کشور جمعیت عشایر به شدت در حال کاهش است. در راستای کاهش مشکلات فزاینده جامعه عشایری، از گردشگری به عنوان یک راهبرد جدید در راستای نیل به توسعه پایدار یاد می‌‌شود. از این رو هدف اصلی پژوهش حاضر شناسایی استراتژی بهینه در راستای توسعه گردشگری عشایر می‌باشد که به صورت مطالعه موردی در استان فارس (دارای بیشترین جمعیت عشایر در ایران) انجام گرفته است. روش حاکم بر این مطالعه، رویکرد توصیفی ـ تحلیلی و ابزار اصلی برای گردآوری داده‌‌ها، پرسشنامه محقق ساخته است که توسط 15 نفر از افراد صاحب‌‌نظر تکمیل شده است. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌‌ها، از مدل SWOT استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد وزن نهایی نقاط قوت، ضعف، فرصت‌‌ها و تهدیدهای شناسایی شده به ترتیب 3/052، 3/049، 3/252 و 0/344، بوده و در مجموع عوامل بیرونی مؤثر بر توسعه گردشگری عشایر بر عوامل درونی غلبه دارند. نتایج حاصل از شناسایی استراتژی بهینه در راستای توسعه گردشگری عشایر در استان فارس نشان داد استراتژی تهاجمی (SO) به عنوان مناسب‌‌ترین استراتژی شناسایی شده و برای توسعه گردشگری عشایر، باید تأکید اصلی بر روی نقاط قوت درونی و فرصت‌‌های بیرونی باشد.
پژوهشگران	علی شمس الدینی (نفر اول)، داود جمینی (نفر دوم)