مشخصات پژوهش

عنوان	ویژگی های فیزیکوشیمیایی و ضدقارچی حامل های لیپیدی نانوساختار حاوی کورکومین و تیمول و اثر ترکیبی آن ها با کیتوزان بر روی ماندگاری میوه توت‌فرنگی
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	نانوذرات لیپیدی، نانودرون پوشانی، مواد ضدمیکروب طبیعی، موم زنبور عسل، بوتریتیس سینرا
چکیده	این مطالعه به منظور طراحی حامل های لیپیدی نانوساختار (NLC) حاوی کورکومین و یا تیمول و بررسی ویژگی های فیزیکوشیمایی و نیز اثر ضدقارچی آن ها در حضور کیتوزان در شرایط برون تنی و درون تنی (روی میوه توت فرنگی) انجام شد. پس از تایید امتزاج پذیری فاز لیپیدی (موم زنبور عسل-روغن زنجیره متوسط)، ظرفیت بارگیری کل NLC تولیدی با آن برای کورکومین و تیمول به ترتیب حدود 15 و 75 میلی‌گرم بر گرم تعیین شد. نمونه های NLC حاوی 15/0 درصد کورکومین (Cur-NLC)، تیمول (Thy-NLC) یا هر دو به نسبت برابر (Mix-NLC) به روش همگن سازی داغ تولید شدند که اندازه ذرات و پتانسیل زتای آن ها به ترتیب در محدوده 79-83 نانومتر و 12- تا 15- میلی‌ولت بود. بازده ریزپوشانی کورکومین و تیمول در فرمولاسیون های حاوی یک یا هر دوی آن ها به ترتیب حدود 6/98 و 1/87 درصد بود. در طی 45 روز نگهداری در دمای 4 و 20 درجه سانتی‌گراد، کدورت نمونه های NLC افزایش ملایم ولی اغلب معنی‌دار داشت؛ همچنین، در انتهای دوره نگهداری در دمای 20 درجه سانتی‌گراد، درصد تیمول باقیمانده در Thy-NLC و Mix-NLC به حدود 92 درصد کاهش یافت. سینتیک رهایش کورکومین از NLC به صورت کند، خطی و وابسته به پی‌اچ بود اما برای تیمول به صورت سریع، هیپربولیک و وابسته به نوع نانوذره (Thy-NLC یا Mix-NLC) بود. شبکه لیپید در NLC شاهد نسبت به موم درجه بلورینگی کمتر و پلی مورفیسم سریع تری داشت ولی بارگذاری مواد زیست فعال (به ویژه کورکومین) درجه بلورینگی آن را افزایش داد. در مطالعات برون تنی، اثر Thy-NLC در همه غلظت ها در بازدارندگی قارچ بوتریتیس سینرا قوی تر از Mix-NLC و Cur-NLC بود (71% بازدارندگی در غلظت 200 پی پی ام تیمول) اما نسبت به تیمول آزاد برتری نداشت. همچنین، Cur-NLC به صورت ضعیف فقط در غلظت 100 پی پی ام کورکومین اثر ضدبوتریتیسی داشت در حالی که کورکومین آزاد در همه غلظت‌های بررسی شده اثر ضدبوتریتیسی داشت و از آن موثرتر بود. اثر ضدبوتریتیسی کورکومین و تیمول (در هر دو حالت ریزپوشانی شده و نشده) به شدت در حضور کیتوزان تقویت شد. در مطالعات درون تنی، استفاده از پوشش Thy-NLC (100 پی پی ام) و کیتوزان نسبت به پوشش-های کیتوزان+ تویین 80 و استیک اسید+ تویین 80 اثر قوی تری در کاهش شمارش کپک و مخمر و نیز درصد پوسیدگی میوه توت فرنگی (نگهداری شده به مدت 7 روز در دمای 25 درجه سانتی‌گراد) داشت. ارزیابی ویژگی‌های حسی میوه توت فرنگی در روز سوم نگهداری نشان داد که پوشش‌دهی اثر منفی روی خواص حسی میوه توت فرنگی ندارد (p > 0.05). نتایج این مطالعه پتانسیل استفاده از NLC تیمول-کیتوزان را برای کنترل رشد بوتریتیس سینرا و افزایش عمر ماندگاری و کیفیت و ایمنی میوه توت فرنگی دیکته می‌کند.
پژوهشگران	فردین تمجیدی (استاد راهنما)، شونم محمد حسین (دانشجو)، سید صنعان زارعی (استاد مشاور)