مشخصات پژوهش

صفحه نخست /سنجش و تحلیل وضعیت دسترسی به ...
عنوان سنجش و تحلیل وضعیت دسترسی به دارایی های معیشتی در نواحی روستایی شهرستان مریوان در راستای تأمین معیشت روستاییان
نوع پژوهش مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها معیشت پایدار، دارایی های معیشتی، معیشت خانوار روستایی، شهرستان مریوان
چکیده در پژوهش حاضر، وضعیت دسترسی دارایی های معیشتی در میان روستاهای شهرستان مریوان مورد سنجش و تحلیل قرار گرفت. ماهیت این پژوهش توصیفی-تحلیلی، کمّی-کیفی و روش گردآوری، مبتنی بر روش پیمایشی است. در بخش کمّی، نحوۀ دسترسی به دارایی های معیشتی و در بخش کیفی، راهبردهای موجود روستاییان در ارتباط با دسترسی به دارایی ها و تأمین معیشت، مورد بررسی و شناسایی قرار گرفت. جامعۀ آماری در بخش کمّی مشتمل بر سرپرستان خانوار روستایی شهرستان بود که با بهره‌گیری از فرمول کوکران و روش توزیع طبقه ای، 320 پرسشنامه به‌صورت تصادفی ساده در میان سرپرستان خانوار، دربرگیرندۀ 56 متغیر قابل‌اندازه گیری، پنج بُعد اصلی (انسانی، مالی، طبیعی، فیزیکی و اجتماعی) دارایی های معیشتی، توزیع شد. در بخش کیفی، مصاحبه های عمیق با افراد گوناگونی انجام شد که به‌صورت هدفمند و با روش گلوله‌برفی شناسایی شدند. تجزیه‌وتحلیل یافته ها در بخش کمّی با آزمون تی تک‌نمونه ای و در بخش کیفی با روش تئوری بنیادی نشان دادند که سطح دسترسی روستاییان شهرستان مریوان با توجه به میانگین نامناسب محاسبه‌شده برابر با 2.64 در سطح معنی‌داری 0.05، در وضعیت رضایت‌بخشی قرار ندارد. تنها در بُعد دارایی های طبیعی بود که به‌صورت شکننده و نسبی، وضعیت دسترسی تا حدی رضایت‌بخش ارزیابی شد. همچنین 63 ضعف در قالب مؤلفه های ضعف برنامه ریزی، سیاستگذاری و مدیریتی توسعه ای؛ نامناسب‌بودن محیط کسب‌وکار منطقه؛ مدیریت امنیتی مرز؛ ضعف قوانین و حمایت‌ها؛ ضعف در زیرساخت های کالبدی مورد نیاز توسعۀ اقتصادی؛ کمبود سرمایۀ مردم محلی و ضعف‌های اجتماعی-فرهنگی، مهم‌ترین علل و عوامل و کاستی هایی بودند که وضعیت نامناسب موجود دسترسی روستاییان شهرستان مریوان به دارایی های معیشتی را موجب شده اند. فروش دارایی ها، افزایش فشار بر منابع آب و زمین، مهاجرت، کاهش مصرف، افزایش مصرف پس اندازهای مالی، قرض‌گرفتن، وام‌گرفتن، روی آوردن به مشاغل کاذب و قاچاق کالا (کولبری و واسطه‌گری) افزایش ساعات کار و اجاره‌دادن زمین ها؛ مهم‌ترین، راهبردهای اتخاذی روستاییان است.
پژوهشگران فرزاد ویسی (نفر اول)، سعدی محمدی (نفر دوم)، کاوه ابراهیمیان دوست (نفر سوم)