مشخصات پژوهش

صفحه نخست /مطالعه کیفی تجارب زیسته زنان ...
عنوان مطالعه کیفی تجارب زیسته زنان تنهازیست در زندگی پس از طلاق
نوع پژوهش مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها تنهازیستی، تاب آوری، فردیت، طرد اجتماعی
چکیده اهداف: طی دهه های اخیر، تنها-زیستی در میان زنان مطلقۀ شهر سنندج روند روبه‌رشدی داشته است. توصیف تجارب، تفسیر و درک زنان از تنهازیستی و جهان پدیداری و پاسخ به اینکه «جهان تنها-زیستی» در تجربه زیسته یک زن مطلقه تنها-زیست، به چه شکلی حضور دارد، از اهمیت زیادی برخوردار است. روش مطالعه: روش‌شناسی پژوهش حاضر کیفی است؛ به همین منظور با رویکرد پدیدارشناسی تفسیری با 23 نفر از زنان مطلقه تنها-زیست در شهر سنندج مصاحبه شده است. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، از روش شش مرحله ای ون مانن استفاده شد. یافته‌ها: یافته‌های به‌دست‌آمده از تجربه زیسته زنان تنها-زیست پس از طلاق نشان از درک تنها-زیستی به مثابه گسترش دامنۀ اختیارات و آزادی های بیشتر، نبود بار مضاعف بر دوش پدر و مادر و حفاظت از فرزندان دارد. به همین جهت احساس متفاوتی نسبت به تنها-زیستی پس از طلاق در بین زنان مشارکت‌کننده شکل گرفته که برای دسته‌ای زنان احساس تنها-زیستی به‌مثابه تجربه‌ای ناخوشایند و برای دسته‌ای دیگر، به‌مثابه استعاره‌ای رهایی‌بخش تلقی شده است. درک و تفسیر زنان تنها-زیست از جهان پدیداری بر خود-حمایت‌گری و تاب آوری رشددهنده در برابر مشکلات، دگردیسی در رفتارها و خودانگارۀ زنانه، بازمعنابخشی به زیست جهان و خودکنترلی و مهار نیاز جنسی دلالت دارد. نتیجه‌گیری: تنهازیستی آثار و پیامدهای متفاوتی بر زندگی زنان بر جای گذاشته که در ذیل چهار مضمون کلی «رشد فردیت»، «استقلال شخصی»، «طرد اجتماعی» و «خلأ تکیه‌گاه در فرزندان» دسته‌بندی‌شده است. برساخت های معنایی پژوهش حاضر نشان می دهد که زنان تنها-زیست، در حال تجربه زیست جهانی دشوار توأم با مشکلات خاص خود هستند که حمایت از سوی جامعه را به‌صورتی همه‌جانبه می‌طلبد.
پژوهشگران راضیه رایان پور (نفر سوم)، سروه امجدی (نفر دوم)، جمال محمدی (نفر اول)