مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر راهبردهای خودمهارگری در دانش آموزان با اختلال نافرمانی مقابله جویانه
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	اختلال نافرمانی مقابله جویانه، دانش آموزان، راهبردهای خودمهارگری، طرحواره درمانی هیجانی.
چکیده	هدف: یکی از دلایل عمده ارجاع کودکان و نوجوانان به کلینیک‌های خدمات مشاوره و روانشناختی، اختلال نافرمانی مقابله‌جویانه است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر راهبردهای خودمهارگری در دانش‌آموزان با اختلال نافرمانی مقابله‌جویانه انجام شده است. روش: مطالعه حاضر، مطالعه تک آزمودنی از نوع ABAمی‌باشد. جامعه آماری پژوهش نیز شامل تمام دانش­آموزان مدارس متوسطه اول شهرستان دالاهو در سال تحصیلی 1399-1400 بود. 6 دانش­آموز با روش نمونه­گیری هدفمند و با رعایت کامل ملاحظات اخلاقی انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل؛ مصاحبه بالینی نیمه ساختار یافته بر مبنای DSM-5، مقیاس درجه­بندی اختلال نافرمانی مقابله­ای و مقیاس خودمهارگری تانجی. سپس آزمودنی‌ها 10 جلسه مداخله مبتنی بر طرحواره درمانی هیجانی لیهی را دریافت کردند و پس از جلسات چهارم، هفتم و دهم توسط ابزارهای پژوهش مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج تحلیل‌های آماری بررسی اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر علائم خودمهارگری را در 6 مشارکت‌کننده نشان می‌دهد. مقادیر d کوهن در بازه 0.41 تا 0.80 قرار دارد و نشانگر اثرگذاری متوسط رو به بالاست. شاخص‌های PEM، PND و PAND همه 1 به‌دست‌آمده و مقدار مطلق RCI در تمام موارد بیشتر از 1 است. مجموع شاخص‌های آماری نشانگر اثرگذاری بالا و با ثبات طرحواره درمانی هیجانی بر علائم خودمهارگری در هر 6 مشارکت‌کننده است. نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که دانش‌آموزان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله‌جویانه در حوزه راهبردهای خودمهارگری دچار مشکل هستند و طرحواره درمانی هیجانی به‌عنوان یک رویکرد درمانی نوین می‌تواند در توانمندسازی و کاهش مشکلات آنها تأثیرگذار باشد. می‌توان نتیجه گرفت طرحواره درمانی هیجانی بر راهبردهای خودمهارگری در دانش‌آموزان با اختلال نافرمانی مقابله­ جویانه اثربخش است.
پژوهشگران	جعفر قیطاسی (نفر اول)، احمد امانی (نفر دوم)