عنوان
|
بررسی میزان اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر روابط بینفردی و سازگاری زناشویی زنان خیانت دیده
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
کلیدواژهها
|
اثربخشی، طرحواره درمانی_هیجانی، روابط بینفردی، سازگاری زناشویی، زنان خیانت دیده
|
چکیده
|
نکته ای که پژوهش حاضر به دنبال ردیابی آن است، این میباشد که آیا طرحواره درمانی هیجانی 99- میتواند بر روابط بین فردی و سازگاری زناشویی زنان خیانت دیده استان کرمانشاه که در سال 99 به کلینیکهای مشاوره در استان مراجعه کردهاند مفید باشد یا خیر؟ در این طرح یک گروه مداخله و یک گروه گواه وجود داشت. در واقع پژوهش حاضر پژوهشی نیمه آزمایشی از نوع پیشآزمون، پسآزمون بود و دارای پیگیری با گروه کنترل و آزمایش بود. ابزار سنجش شامل پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپاینر 0 و پرسشنامه مشکلات بین فردی بارخام و همکاران ) 6991 ( با 23 آیتم / 6991 ( با 23 آیتم و پایایی 96 ( 0 و جلسات طرحواره درمانی هیجانی بود. برای تجزیه و تحلیل دادهها در این پژوهش از / و پایایی 90 نرمافزار اسپیاساس و روشهای آمار توصیفی و استنباطی )روش طرح تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر؛ تحلیل مانکوا و تحلیل واریانس مختلط( استفاده شد. نتایج فرضیه اول )طرحواره درمانی هیجانی بر روابط بین فردی زنان خیانت دیده اثربخش است.( نشان داد که طرحواره درمانی هیجانی بر روابط بینفردی زنان خیانت دیده اثربخش است. بدین معنا که طرحواره درمانی هیجانی موجب بهبود روابط بینفردی زنان خیانت دیده شده است. نتایج فرضیه دوم )طرحواره درمانی هیجانی بر سازگاری زناشویی زنان خیانت دیده اثربخش است.( نشان داد که طرحواره درمانی هیجانی بر سازگاری زناشویی زنان خیانت دیده اثربخش است. بدین معنا که طرحواره درمانی هیجانی موجب افزایش سازگاری زناشویی زنان خیانت دیده شده است.
|
پژوهشگران
|
ناصر یوسفی (استاد راهنما)، مهدیه بهمنی (دانشجو)
|