مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی ریزساختار دیواره سلولی و ویژگیهای چوب صنوبر دلتوئیدس ) Populus deltoides ( اصلاح شده از طریق بسپارش با اتصال درونبافتی
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	جفتکننده سیلانی، تریمتوکسیسیلیلپروپیلمتاکریلات، تریاتوکسیوینیلسیلان، طیف- سنجی، میکروسکوپ الکترونی، میکروسکوپ نوری، چوبپلیمر، استایرن.
چکیده	تحقیق حاضر با هدف بررسی ریزساختار دیوارهسلولی و ویژگیهای چوب صنوبر دلتوئیدس ) Populous deltoids ( اصلاحشده انجام شد. نمونههای اصلاحشده به: دیوارهای با سیلان آکریلاتی )تریمتوکسیسیلیل- پروپیلمتاکریلات( و وینیلی )تریاتوکسوینیلسیلان(، با و بدون آغازگر، حفرهای با مونومر وینیلی استایرن، و تلفیقی با ترکیبات سیلانی/مونومر استایرن تفکیک شدند. در مرحله اول، نمونههای سطوح اصلاح دیوارهای به صورت جداگانه به روش خلا فشار در سیلندر آزمایشگاهی اشباع شدند و متعاقباً در سطوح حاوی مونومر نیز - اشباع با مونومر استایرن انجام شد. واکنش ماده اصلاحکننده به تغییر ساختار شیمیایی، افزایش دانسیته و حجیم- شدگی انجامید. کاهش شدت پیک گروههای هیدروکسیل چوب و افزایش شدت پیک گروه کربونیل موید اصلاح دیواره سلولی چوب میباشد. طیفسنجی زیرقرمز تبدیلفوریه حضور سیلان و مونومر در ساختار چوب اصلاح تلفیقی دیواره/استایرن را تأیید کرد. حضور فیزیکی استایرن در حفرات سلولی، حجیمشدگی دیواره سلولی در اصلاح با تریمتوکسیسیلیلپروپیلمتاکریلات و تریاتوکسیوینیلسیلان، پلیمره شدن آنها در حضور بنزوئیلپراکساید به وسیله میکروسکوپ الکترونی تأیید شد. تصاویر پراش انرژی پرتو ایکس میکروسکوپ الکترونی نحوه پراکندگی عنصر سیلیس در نمونههای حاوی ترکیبات سیلانی را نشان داد. نتایج آنالیز گرمایی نشان داد، اتصال ترکیبات آلیِ ترکیبات سیلانی به ساختار چوب باعث کاهش جرم بیشتر نسبت به سطح شاهد شد، زیرا این ترکیبات دارای گروههای آلیفاتیک میباشند که در برابر حرارت مقاومت ضعیفتری دارند. در سطوح حاوی مونومر با تشکیل یکنواخت پلیمر در فضای خالی حفرهها و دیوارهسلولی چوب، اثرات مسدودکنندگی ساختار متخلخل چوب موجب پایداری حرارتی شد. افزایش وزن در اصلاح تریمتوکسیسیلیل- پروپیلمتاکریلات بیشتر از تریاتوکسیوینیلسیلان بود. حضور ترکیب سیلانی به بهبود نرخ تبدیل مونومر به پلیمر شد که این بهبود در سطح اصلاح با ترکیب سیلان آکریلاتی تریمتوکسیسیلیلپروپیلمتاکریلات محسوستر بود. دانسیته نمونههای اصلاحشده نسبت به شاهد روند افزایشی را نشان داد، به طوری که بیشترین دانسیته در تریمتوکسیسیلیلپروپیلمتاکریلات/تریاتوکسوینیلسیلان/استایرن اندازهگیری شد. حضور ترکیب سیلانی در چوبپلیمر استایرن باعث بهبود تعامل شیمیایی بین الیاف چوب و پلیمر و متعاقباً کاهش تخلخل شد. در نمونههای اصلاح دیوارهای شده با ترکیب آکریلاتی تریمتوکسیسیلیلپروپیلمتاکریلات، افزودن بنزوئیل- پراکساید به کاهش معنیدار جذب آب انجامید. در حالیکه در نمونههای اصلاح شده با ترکیب وینیلی تری- اتوکسیوینیلسیلان با و بدون آغازگر اختلاف معنیداری مشاهده نشد. پس از طولانیترین زمان غوطهوری، کمترین جذب آب و واکشیدگیحجمی، و حداکثر بهبود کارایی آبگریزی و اثرضدواکشیدگی در سطح تری- متوکسیسیلیلپروپیلمتاکریلات/تریاتوکسیوینیلسیلان/استایرن گزارش شد. نتایج نشان داد اتصال دیواره سلولی اصلاح شده با ترکیب سیلانی به پلیمر درون حفره، بهبود ثبات ابعاد، کارایی آبگریزی و اثر ضدواکشیدگی را به دنبال داشت. خواص مکانیکی نمونههای اصلاح شده در مقایسه با شاهد افزایش یافت. حضور مونومر به بهبود خواص خمشی، سختی، مقاومت به فشار موازی الیاف و مقامت به ضربه منتهی شد. کمترین افت وزن و رطوبت پس از 16 هفته مجاورت با قارچ مولد پوسیدگی سفید در نمونههای حاوی دو ترکیب سیلانی/استایرن مشاهده شد. تصاویر میکروسکوپی مقاطع عرضی پس از مجاورت با قارچ مولد پوسیدگی سفید نشاندهنده تجمع ریسههای قارچی در بسیاری از آوندها و تخریب شدید نمونه شاهد میباشد. در چوبهای اصلاح شده حاوی مونومر استایرن، حضور پلیمر درون حفرات سلولی قابل مشاهد بود و اثری از ریسههای قارچی درون آوندها دیده نشد.
پژوهشگران	سیدمجتبی امینی نسب (استاد مشاور)، اصغر طارمیان (استاد مشاور)، مریم قربانی (استاد راهنما)، رضا اولادی (استاد راهنما)، فاطمه بوانقی (دانشجو)