مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی اثر توانبخشی روانی مبتنی بر آموزش مهارتهای مثبتاندیشی بر افزایش شادکامی نوجوانان کمشنو
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	توانبخشی روانی، مهارتهای مثبتاندیشی، نوجوانان کمشنوا، شادکامی
چکیده	زمینه و هدف: آسیب شنوایی می تواند کیفیت زندگی نوجوانان کم شنوا را تحت تأثیر قرار دهد و به انزوای اجتماعی و افسردگی منجر شود پژوهش حاضر درصدد بررسی اثربخشی مشاورۀ توانبخشی مبتنی بر آموزش گروهی مهارت های مثبت اندیشی بر افزایش شادکامی کم شنوایان دختر و پسر بود. روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع تجربی بوده و در آن از طرح پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه شاهد استفاده شد. جامعۀ آماری شامل کلیۀ دانش آموزان آموزشگاه های دخترانه و پسرانه کم شنوایان مقاطع دبیرستان، جنوب تهران در سال تحصیلی 1392-1391 بود، از طریق روش نمونه گیری چندمرحله ای، 48 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مورد و شاهد 12 نفری برای پسران و دختران، گمارده شدند. گروه های مورد به مدت هشت جلسه 45 دقیقه ای به مدت دو روز در هفته تحت آموزش مهارت های مثبت اندیشی قرار گرفتند. نمرۀ پرسش نامه شادکامی آکسفورد قبل و بعد از مداخله مقایسه شد. یافته ها: نتایج این پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر افزایش شادکامی کم شنوایان تأثیر معنی داری دارد(p<0/01) همچنین متوسط نمرۀ شادکامی در دو گروه دختران و پسران تفاوت معنی داری با یکدیگر مشاهده شد(p<0/01). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت که آموزش مهارت های مثبت اندیشی موجب افزایش نمرۀ شادکامی نوجوانان کم شنوا می شود. بنابراین می توان روش به کار گرفته شده در پژوهش حاضر را روش مناسبی برای مداخلات روانی ـ تربیتی و مشاوره ای و درمانی در نوجوانان کم شنوا قلمداد کرد.
پژوهشگران	اکبر بیگلریان (نفر پنجم)، داریوش فرهود (نفر چهارم)، گیتا موللی (نفر سوم)، سید جلال یونسی (نفر دوم)، محمد رستمی (نفر اول)