مشخصات پژوهش

عنوان	اثر پوشش های کیتوزان، نانوکیتوزان و اسانس صمغ بنه بر کیفیت پس از برداشت میوه انگور
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	انگور رقم رشه، پوسیدگی میوه، پوشش خوراکی، کیتوزان، نانوذرات کیتوزان، اسانس بنه، کیفیت پس از برداشت
چکیده	میوه انگور، میوه ای با فعالیت فیزیولوژیکی کم می باشد که حاوی بعضی ریزمغذی های ضروری و مقادیر زیادی مواد زیست فعال فنولی و آنتوسیانین ها بوده و در جلوگیری از تنش اکسایشی، سرطان و بیماری های قلبی نقش دارد. پوسیدگی قارچی و کاهش کیفیت از مهم ترین عوامل محدود کننده عمر ماندگاری میوه انگور هستند. اخیرا، استفاده از پوشش های بیوپلیمرها و اسانس های گیاهی به عنوان نگهدارنده های طبیعی و مشتری پسند برای کنترل پوسیدگی و حفظ کیفیت میوه ها بسیار حایز اهمیت است. در این مطالعه، اثر پوشش های کیتوزان، نانوکیتوزان و اسانس بنه بر کیفیت پس از برداشت میوه انگوررقم رشه (Vitis Vinifera cv.Rasheh) در قالب دو آزمایش جداگانه بررسی شد. آزمایش اول در قالب چهار تیمار ( پوشش کیتوزان 1 درصد، نانوکیتوزان 2/0 درصد، اسید استیک 5/0 درصد و آب مقطر (شاهد)) و آزمایش دوم نیز در قالب 5 تیمار ( کیتوزان-اسانس، نانوکیتوزان-اسانس، اسانس بنه 1200ppm، تویین 1 درصد و آب مقطر (شاهد)) اجرا شد. پس از اعمال تیمارها برخی ویژگی های میکروبی، فیزیکوشیمیایی و حسی میوه در طول 8 هفته نگهداری در دمای 4 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی90 درصد اندازه گیری شد. در آزمایش اول، میزان رشد کپک و مخمر و باکتری های مزوفیل هوازی و درصد پوسیدگی در تیمار کیتوزان در پایان دوره نگهداری نسبت به سایر تیمارها کمتر بود؛ همچنین در این تیمار سفتی بافت، مواد جامد محلول، ویتامین ث و میزان فعالیت ضداکسایشی بیشتر از سایر تیمارها بود. پوشش نانوکیتوزان دارای بیشترین فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز بود و موجب کاهش بیشتر فعالیت آنزیم پلی فنول اکسیداز گردید. در شمارش باکتری های سرمادوست، اسیدیته قابل تیتراسیون، آنتوسیانین و فنول کل اختلافی بین تیمارهای کیتوزان و نانوکیتوزان مشاهده نشد. در آزمایش دوم، تیمار کیتوزان-اسانس سبب کاهش رشد کپک و مخمر و افزایش فعالیت ضداکسایشی شد. بالاترین محتوای مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتراسیون، آنتوسیانین و مقدار فنول کل درتیمار نانوکیتوزان-اسانس مشاهده شد. تیمارهای کیتوزان-اسانس و نانوکیتوزان-اسانس سبب کاهش رشد باکتری های مزوفیل هوازی و درصد پوسیدگی و نیز حفظ سفتی میوه نسبت به سایر تیمارها شدند. اختلاف معناداری میان تیمارها در تعداد باکتری های سرمادوست مشاهده نشد. کمترین میزان ویتامین ث در تیمار شاهد مشاهده شد.
پژوهشگران	فردین تمجیدی (استاد راهنما)، ناصر قادری (استاد راهنما)، جمال سهرابی نیا (دانشجو)