مشخصات پژوهش

عنوان	آسیب های ستون فقرات در ورزشکاران رشته های پرتابی و دست بالای سر
نوع پژوهش	مقاله ارائه شده کنفرانسی
کلیدواژه‌ها	آسیب پرتاب کننده های دست بالای سر، آسیب ضربه زن ها ، ستون فقرات پرتاب کننده ها ، ستون فقرات
چکیده	مقدمه : در بسیاری از رشته های ورزشی، افزایش خطر بروزعوارض عضلانی ـ اسکلتی ، ناشی از تمرینات ورزشی خسته کننده ، شدید و مکرر است و بر همین اساس آسیب های ناشی از پرکاری در میان ورزشکاران جوان ،شیوع بیشتری دارد [1]. ستون فقرات در حال رشد، به ویژه در دوران جهش رشد نوجوانی، به شدت مستعدآسیب است [2]. به عنوان مثال تجربه آسیب مجدد در ورزشکاران جوان نخبه برای تمامی آسیب های ورزشی 5% تا 8 % و برای کمردرد 10% تا 90 % است [2] و در بسیاری از موارد علت ها و علائم کمردرد درکودکان و نوجوانان با بزرگسالان تفاوت دارد . بر همین اساس هدف از تحقیق حاضر مروری آسیب ستون فقرات در ورزشکاران جوان رشته های پرتابی دست بالای سر بود. مواد و روش ها: برای انجام پژوهش حاضر، جستجوی پیشینه تحقیق از طریق مورتورهای جستجوگر الکترونیک در سایت های Science Direct و PubMed Medline با محدوده پوشش مقالات در زمینه های آسیب پرتاب کننده های دست بالای سر ، آسیب ضربه زن ها ، ستون فقرات پرتاب کننده ها و ستون فقرات ضربه زن ها انجام شد. در نهایت از بین 134 مقاله موجود 24 مقاله واجد معیارهای ورود به تحقیق ، انتخاب شدند. نتایج: اغلب صدمات ناشی از پرکاری پرتاب در آرنج و شانه در طی فاز های آماده سازی بازو و کاهش شتاب بازو رخ می دهند. مفهوم دیگر در راستای زنجیره حرکتی و حرکت پرتابی در ورزشکاران رشته های دست بالای سر ، به اثر ساراپه معروف است. عضلات ساراپه شامل عضلات ضربدری مرتبط به هم در ران و شانه سمت مقابل است و شامل متوازی الاضلاع ، دندانه ای قدامی و مورب خارجی و داخلی می باشد که در یک زنجیره متصل به هم دارای فعال سازی هماهنگ ، کانسنتریک هستند. در یک پرتاب سریع و دارای توالی خوب ، انقباض هماهنگ عضلات ساراپه باعث انتقال نیروهای داخلی از سگمنت های بزرگتر بدن از جمله تنه، لگن و اندام تحتانی به سگمنت های نسبتا کوچکتر (اندام فوقانی درگیر پرتاب) می گردد. در نتیجه نسبت به زمانی که سگمنت فوقانی به تنهایی درگیر است نیرو و سرعت پرتابه بیشتری تولید خواهد شد. هرچند که آسیب های مربوط به دیسک درپرتاب کننده های کودک و نوجوان رشته های ورزشی دست بالای سر در مقایسه با همتایان بزرگسالان خود شیوع کمتر ی دارد، اما در ورزشکاران جوان در مقایسه با همسالان کم تحرک خود، به ویژه در سنین 12 سالگی شیوع بیشتری دارد [3]. محمدی و همکاران میزان شیوع آ
پژوهشگران	شهره شیخ عطاری (نفر سوم)، غزال محمدی (نفر دوم)، هیمن محمدی (نفر اول)