مشخصات پژوهش

عنوان	مقایسه روش آنزیمی و روش پیشنهادی سیستم CNCPS در برآورد تجزیه پذیری شکمبه و قابلیت هضم روده ای دانه سویا فراوری شده
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	اکسترود کردن، برشته کردن، روش آنزیمی، قابلیت هضم شکمبه ای، قابلیت هضم پس از شکمبه ای
چکیده	این آزمایش به منظور مقایسه داده های روش آنزیمی- آزمایشگاهی و داده های زیر بخش های نیتروژن دار در تخمین پ روتئین قابل تجزیه در شکمبه و قابل هضم در روده، در دانه سویا خام، برشته و اکسترود شده انجام شد. برشته کردن و اکسترود کردن نسبت به به جز در دانه سویا اکسترود شده) را ) C و B3 ،B و نیتروژن قابل حل دانه سویا را کاهش و بخشهای 2 B1 ،A دانه خام مقدار بخش افزایش داد. کمترین مقدار ناپدید شدن شکمبهای و پس از شکمبه ای پروتئین در دانه سویای برشته شده مشاهده شد . نتایج این آزمایش نشان داد که فرآوری حرارتی به طور مؤثری باعث تغییر در بخش های نیتروژندار و کاهش تجزیه پذیری شکمبه ای پروتئین دانه سویا شد. همچنین مشاهدات ما نشان داد که همبستگی بسیار بالایی بین داده های حاصل از روش آنزیمی - آزمایشگاهی و روش و قابلیت هضم (r2=0/ پیشنهادی سیستم کربوهیدرات و پروتئین خالص کرنل در برآورد میزان پروتئین قابل تجزیه در شکمبه ( 93 نیتروژن و افزایش قابلیت هضم روده ای C وجود دارد. به نظر میرسد اکسترود کردن با کاهش بخش (r2=0/ پس از شکمبه ای ( 96 پروتئین غیرقابل تجزیه در شکمبه روش بهتری برای فرآوری دانه سویا به منظور افزایش میزان پروتئین عبوری آن باشد و استفاده از زیربخش های نیتروژن دار در تخمین میزان پروتئین قابل تجزیه در شکمبه می تواند جایگزین مناسبی برای روش های آنزیمی معتبر باشد.
پژوهشگران	حسین جهانی عزیزآبادی (نفر سوم)، فرشید فتاح نیا (نفر دوم)، مرضیه رحمتی (نفر اول)