مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی امکان تکثیر مصنوعی مولدین وحشی سیاه ماهی خال دار Capoeta trutta Heckel, 1843 با استفاده از هورمون های سنتتیک در شرایط اسارت به منظور بهره برداری اقتصادی و بازسازی ذخایر طبیعی
نوع پژوهش	طرح پژوهشی خاتمه یافته
کلیدواژه‌ها	سیاه ماهی خالدار، هورمون های سنتتیک، تولیدمثل
چکیده	به منظور بررسی امکان تکثیر مصنوعی سیاه ماهی خال دار (Capoeta trutta Heckel, 1843)، مولدین نر و ماده ماهی در اوج فصل تخم ریزی از رودخانه های استان کردستان (عمدتاً رودخانه قشلاق سنندج) صید شدند. تشخیص مولدین نر بالغ از روی برجستگی بر روی بدن و خروج مایع شیری از منفذ تناسلی و تشخیص مولدین ماده از طریق خصوصیات ناحیه شکمی مشخص شد. پس از صید مولدین، طول کل و طول استاندارد مولدین بوسیله تخته بیومتری و وزن آنها توسط ترازوی دیجیتال اندازه گیری و در دفترچه بیومتری ثبت شد. در ادامه پس از 2 هفته سازگاری با شرایط آزمایشگاهی، به منظور القای تولیدمثل مولدین با هورمون های سنتتیک HCG و sGnRHa تزریق شدند. در تحقیق حاضر بطور موفقیت آمیزی با استفاده از هورمون sGnRHa از مولدین نر و ماده اسپرم گیری و تخم گیری بعمل آمد درصورتی که جواب دهی ماهیان نر به هورمون HCG بسیار ضعیف و در ماهیان ماده هیچ گونه پاسخ تولیدمثلی به هورمون HCG مشاهده نشد. تزریق sGnRHa بطور معنا داری باعث افزایش شاخص گنادوسوماتیک (GSI) در هر دو گروه مولدین نر و ماده و همچنین افزایش حجم اسپرم در مولدین نر نسبت به گروه شاهد و تزریق HCG گردید (05/0> P). تزریق sGnRHa بطور معنا داری باعث افزایش سطح سرمی هورمون دی هیدروکسی پروژسترون (DHP) و کاهش سطح سرمی 17-بتا استرادیول در مولدین ماده نسبت به گروه تزریق HCG و کنترل گردید (05/0> P). از مهم ترین دستاوردهای تحقیق حاضر بدست آوردن تخمک های لقاح یافته و در نتیجه تولید لاروهای زنده که از بازماندگی قابل توجهی برخوردار بودند. قطر تخمک در مولدین تزریق شده با sGnRHa نسبت گروه HCG و شاهد افزایش معناداری نشان داد (05/0> P). هم آوری مطلق، هم آوری نسبی، درصد لقاح و بازماندگی لاروهای 1 روزه و 12 روزه در مولدین تزریق شده با sGnRHa به ترتیب 712/8237 عدد، 52/45 عدد، 50/94 درصد، 97 و 95 درصد محاسبه گردید. همچنین بافت شناسی گناد نشان داد که بافت تخمدان در گروه تزریق شده با sGnRHa مملو از تخمک های بالغ می باشد در صورتی که در هر دو گروه شاهد و HCG ساختار بافت تخمدان تقریباً یکسان بود.
پژوهشگران	حمید حسین پور (همکار)، رحمن میرزایی (همکار)، نظیر واحدی (همکار)، وحید زادمجید (مجری اول)