|
عنوان
|
نگاهی به کارکرد پیشوندهای فعلی در زبان تالشی: واقعیت سازی و توزیع فضای تعاملی
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله ارائه شده کنفرانسی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
زبان تالشی، وجهیت نما، پیشوند فعلی، واقعیت سازی، توزیع فضا.
|
|
چکیده
|
زبان حاوی نشانگرهای آشکار و پنهانی است که نشانه گذار به هنگام انواع بازنمایی و به ضرورت پیرنگ سازی در معنای گسترده، از آنها بهره می برد. این نشانگرها نوعی وجهیت نماست که موضع گیری کانونی گر را همزمان، پنهان و آشکار می کند. با توجه به اینکه هر سخن بر آمده از نوعی کانونی سازی؛ نیز متاثر از قیدهای زما ن و مکان، عواطف و ایدئولوژی کانونی گرست، نقش وجهیت نماها هم در شکل گیری واقعیت هم در توزیع فضا تعاملی میان مشارکان گفتگو اعم از تاریخی یا درون متنی برجسته خواهد بود. وجوه و سطوح وجهیت نما ها در انواع متن متنوع است، یکی از آن موارد پیشوندهای فعلی است که با جهتمند نمایی کنش ها و وضعیت ها، هم جهان واقع را به جهان محسوس بدل می کند هم با تبیین انواع فاصله، فضای تعاملی افراد را سامان می دهد. این نوشتار پس از معرفی پیشوندهای فعلی زبان تالشی، درصدد است تا صورتها و کارکرد آنها در واقعیت سازی و توزیع فضا میان مشارکان گفت و گو نشان دهد.
|
|
پژوهشگران
|
فرهاد فرخنده طالع ناوی (نفر دوم)، پارسا یعقوبی جنبه سرائی (نفر اول)
|