مشخصات پژوهش

عنوان	اثر آنتی اکسیدانی 5،5'-(4-هیدروکسی بنزیلیدن) بیس (2-آمینو-4،6-دی هیدروکسی پیریمیدین) به عنوان پایدارکننده حرارتی بر تخریب حرارتی پلی(وینیل کلراید)
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	تخریب حرارتی، پلی(وینیل کلراید)، آنتی اکسیدان، پایدار کننده حرارتی
چکیده	فرایندپذیری PVC در دماهای بالا نیاز به پایدارکننده های حرارتی دارد. در این پروژه 5،5'-(4-هیدروکسی بنزیلیدین) بیس (2-آمینو-4،6-دی هیدروکسی پیریمیدین)، (AO1) و 5،5'-(بوتیلیدن) بیس (2-آمینو-4،6-دی هیدروکسی پیریمیدین)، (AO2) سنتز شده و به عنوان پایدارکننده های حرارتی PVC در هوا و در دمای 180 درجه سانتی گراد مورد بررسی قرار گرفتند. ساختار آنتی اکسیدان ها با استفاده از طیف سنجی FT-IR و 1H-NMR مشخص شد. کارایی این ترکیبات به عنوان پایدارکننده های حرارتی از طریق تعیین میزان اشباعیت، اندازه گیری گرانروی و TGA مورد بررسی قرارگرفت و مشخص شد که تخریب حرارتی در PVC خالص بیشتر از PVC به همراه آنتی اکسیدان می باشد و آنتی اکسیدان ها سبب کاهش تشکیل پیوند دوگانه مزدوج و کاهش ویسکوزیته PVC در طول تخریب می باشد. همچنین نتایج نشان داد که افزایش مقدار آنتی اکسیدان سبب کاهش مصرف برم مورد نیاز برای واکنش با پیوندهای دوگانه کربن-کربن می شود. مکانیسمی برای نحوه ی عمل آنتی اکسیدان ها به عنوان پایدارکننده گزارش شد که نشان از توانایی آنتی اکسیدان ها در اختلال در روند تخریب زنجیره رادیکالی PVC و جایگزینی اتم های کلر ناپایدار در زنجیره PVC با یک عضو نسبتاً پایدارتر از پایدارکننده آلی دارد. بررسی خواص مکانیکی نیز نشان داد که افزایش 3% آنتی اکسیدان به PVC سبب افزایش استحکام و مدول کششیPVC می شود
پژوهشگران	فرشته بابایی (دانشجو)، سیدمجتبی امینی نسب (استاد مشاور)، موسی قائمی (استاد راهنما)