|
عنوان
|
اثر ترکیب سیلانی بر ویژگی های چوب پلیمر استایرن-متیل متاکریلات
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
چوب-پلیمر، خواص فیزیکی، خواص مکانیکی، مقاومت به پوسیدگی، 3-تری متوکسی سیلیل پروپیل متاکریلات، استایرن، متیل متاکریلات
|
|
چکیده
|
این پژوهش با هدف بررسی اثر 3-تری متوکسی سیلیل پروپیل متاکریلات بر خواص فیزیکی، مکانیکی و مقاومت به پوسیدگی چوب پلیمر حاصل از استایرن- متیل متاکریلات انجام شد. نمونه های آزمونی حاصل از گونه صنوبر (Populus deltoids) در هفت سطح شاهد، استایرن، متیل متاکریلات، استایرن/متیل متاکریلات، 3-تری متوکسی سیلیل پروپیل-متاکریلات/ استایرن، 3-تری متوکسی سیلیل پروپیل متاکریلات/متیل متاکریلات و 3-تری متوکسی سیلیل پروپیل-متاکریلات/ استایرن/ متیل متاکریلات گروه بندی شدند. در مرحله اول، به منظور تورم و پیوند با دیواره سلولی، نمونه ها با 3-تری متوکسی سیلیل پروپیل متاکریلات به روش خلاء- فشار در سیلندر آزمایشگاهی اشباع شدند. سپس در سطوح حاوی مونومر، اشباع با مونومرهای استایرن، متیل متاکریلات و مخلوط آن ها انجام شد. به منظور اصلاح با ترکیب سیلانی، نمونه ها به مدت 4 ساعت در دمای 70 درجه سانتی گراد و 16 ساعت در دمای 150 درجه سانتی گراد و جهت پلیمر شدن مونومر نیز به مدت 24 ساعت، تحت دمای 90 درجه سانتی گراد و متعاقباً برای همین زمان، تحت دمای 2±103 درجه سانتی-گراد قرار داده شدند. حضور فیزیکی استایرن و متیل متاکریلات در حفرات سلولی، واکشیدگی دیواره سلولی به وسیله 3-تری متوکسی سیلیل پروپیل متاکریلات و برهمکنش سطوح اصلاح شده حاوی مونومرهای استایرن، متیل متاکریلات و استایرن/متیل متاکریلات با دیواره سلولی چوب به وسیله تصاویر میکروسکوپ الکترونی تائید شد. میزان جذب به ترتیب در سطوح اصلاح شده حاوی مونومرهای استایرن، متیل متاکریلات، استایرن/متیل متاکریلات و سطوح حاوی مونومر به تنهایی شامل استایرن، متیل متاکریلات و استایرن/متیل متاکریلات 45/328، 98/437، 98/403، 57/469، 03/612 و 28/545 کیلوگرم برمترمکعب به دست آمد. درصد افزایش وزن نیز به ترتیب 18/77، 78/63، 92/74، 55/66، 83/54 و 03/64 درصد گزارش گردید. دانسیته نمونه های تیمار شده نسبت به شاهد روند صعودی را نشان داد، به طوری که در سطح 3-تری متوکسی سیلیل پروپیل متاکریلات/استایرن/متیل متاکریلات حداکثر دانسیته اندازه گیری شد. میانگین ضریب حجیم-کنندگی و جانشینی گروه های هیدروکسیل در سطوح اصلاح دیواره ای شده حاوی مونومرهای استایرن، متیل متاکریلات و استایرن/متیل متاکریلات، 81/6 درصد و 10/1 گرم برمول به دست آمد. جذب آب نمونه های اصلاح شده نسبت به شاهد کاهش یافت. ه
|
|
پژوهشگران
|
نجمه پورزاهد (دانشجو)، سیدمجتبی امینی نسب (استاد مشاور)، مریم قربانی (استاد راهنما)
|