مشخصات پژوهش

عنوان	تعیین جایگاه اندامی و مطالعه سنتیکی فعالیت مهارکنندگی تیروزیناز در عصاره هگزانی اندامهای هوایی مختلف گیاهان گون (Astragalus vegetus Bunge) و کنگر(Gundelia tournifortii L.).
نوع پژوهش	مقاله ارائه شده کنفرانسی
کلیدواژه‌ها	تیروزیناز، عصاره هگزانی، Gundelia tournifortii L.، Astragalus vegetus Bunge
چکیده	آنزیم تیروزیناز یک پلی فنل اکسیداز حاوی مس است که در ملانوژنز دخالت دارد. این آنزیم فرایند تبدیل تیروزین به رنگیزه ی ملانین در پستانداران را کاتالیز می کند. همچنین در فرایند قهوه ای شدن آنزیمی، که موجب تغییر رنگ و از دست دادن ارزش غدایی در محصولات گیاهی می شود، تیروزیناز نقش با اهمیتی را به عنوان کاتالیزور آنزیمی بازی می کند. نظر به اینکه در مطالعات گذشته، اثر مهاری قابل توجه عصاره هگزانی کل اندامهای هوایی تفکیک نشده دو گیاه گون (Astragalus vegetus Bunge) و کنگر (Gundelia tournifortii L.) اثبات شده بود. این مطالعه با هدف تعیین جایگاه دقیق تر اندامی این فعالیت مهاری از یک سو و بررسی میزان فعالیت و سنتیک آنزیمی فعالیت مهاری عصاره هگزانی اندام های هوایی تفکیک شده ی این گیاهان از سوی دیگر، انجام گرفت. در عمل پس از خشک نمودن اندام های هوایی تفکیک شده به بخشهای گل، برگ و ساقه، عصاره هگزانی این بخش ها به روش خیساندن در هگزان تهیه گردید. اثر مهاری عصاره ها در چهار غلظت 1، 1/، 01/ و 001/ میکروگرم در میلی لیتر در میکروپلیت های 96 چاهکی و در طول موج 492 نانومتر با استفاده از دستگاه میکروپلیت ریدر تعیین شد. از اسید کوجیک به عنوان کنترل مثبت استفاده گردید و تمام سنجش ها در سه تکرار انجام شدند. نتایج بدست آمده برای میزان فعالیت مهاری در غلظت 1 میکروگرم در میلی لیتر عصاره هگزانی ساقه، برگ و گل گیاه Astragalus vegetus Bunge به ترتیب برابر 25، 6/66 و41 درصد و برای گیاه Gundelia tournifortii L. به ترتیب برابر با 29، 7/71و7/68 درصد بود. در غلظت های پایین ترعصاره ها، میزان درصد مهار چشمگیر نبود. در این میان کمترین مقدار IC50 به میزان 32/0 میلی گرم در میلی لیتر مربوط به عصاره اندام گل گیاه Gandelia tournifortii L. بود. مطابق نتایج این مطالعه می توان از عصاره های هگزانی تهیه شده از اندامهایی که بیشترین اثر مهارکنندگی تیروزیناز را از خود نشان دادند جهت تهیه مهار کننده های جدید این آنزیم با هدف تولید داروها یا مکمل های دارویی و یا کشاورزی با اثرات جانبی کمتر استفاده نمود.
پژوهشگران	ابوطالب افراسیابی (نفر اول)، محمدعلی زارعی (نفر دوم)