مشخصات پژوهش

عنوان	تاثیر سطوح مختلف ساکارز در محیط کشت بر باززایی گیاه سیر توده آذرشهر
نوع پژوهش	مقاله ارائه شده کنفرانسی
کلیدواژه‌ها	نشانگرهای مورفولوژیک، توده های سیر ایرانی، گروه بندی، گوناگونی ژنتیکی
چکیده	قطعاتی با طول 1 تا 2 میلی متر از نوک مریستم گیاه سیر (Allium sativum) توده آذرشهر در محیط MS دارای 0/5 میلی گرم در لیتر کینتین و 2 میلی گرم در لیتر 2-4-دی با غلظت های 3، 6، 9 و 12% ساکارز در 20 تکرار برای ریشه زایی و تشکیل گیاه کامل مورد استفاده قرار گرفت. بیشترین میزان ریشه زایی و تشکیل گیاه کامل با غلظت 6% ساکارز به دست آمد. درصد گیاهانی که به باززایی رسیدند در تیمارهای 3، 6، 9 و 12 % ساکارز به ترتیب 20، 50، 40 و 0 درصد بود. نخستین ریشه ها بعد از 2 هفته در تیمار 6% ساکارز مشاهده شد و تیمارهای 9 و 3 درصد نیز به ترتیب 3 و 6 روز بعد تولید ریشه های قاب مشاهده نمودند. علاوه بر این تیمار 6% بیشترین طول و وزن ترو خشک ریشه را دارا بود. بیشترین میزان طول و وزن تر شاخساره مربوط به تیمار 9% بود. مابین تیمارها تفاوت معنی داری از نظر تعداد برگ و وزن تر و خشک شاخساره وجود نداشت. با افزایش غلظت ساکارز از 6 به 9% این میزان کاهش یافته و در غلظت 12% به عدد صفر رسید که نشان میدهد ساکارز تا سطح معینی میتواند در افزایش باززایی و تولید ریشه و شاخساره در گیاه سیر نقش داشته باشد.
پژوهشگران	فرشاد دشتی (نفر سوم)، منصور غلامی (نفر دوم)، محمد فتاحی (نفر چهارم)، یاور وفائی (نفر اول)