مشخصات پژوهش

عنوان	مقایسه تطبیقی و تحلیل سطوح توسعه یافتگی مناطق روستایی در سال های 1375 و 1385 با استفاده از تحلیل عاملی و خوشه ای (نمونه موردی استان کردستان)
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	سطوح توسعه یافتگی، مناطق روستایی استان کردستان، تحلیل عاملی، تحلیل خوشه ای
چکیده	با توجه به مسئله روند فزاینده شهری شدن تمامی جوامع در آینده، توجه به سکونت گاه های روستایی برای توسعه متوازن و آمایش محیط و نیز بستر سازی شکل گیری جامعه شهری پایدار فردا بسیار ضروری و غیر قابل اجتناب است، به منظور رسیدن به بهینه ترین شیوه های مداخله و توزیع عادلانه خدمات، توجه به وضع موجود سکونت گاه ها و تعریف اولویت ها در محور های مختلف امری لازم است. نیاز به برنامه ریزی برای نواحی مختلف، هر چند هم در بالاترین سطح توسعه قرار گرفته باشند، امری لازم و ضروری است. از آنجا که توسعه مفهومی چند بعدی است که در خود، تجدید سازمان در کل نظام اجتماعی- اقتصادی را به همراه دارد، بررسی سطوح مختلف آن، و آگاهی از میزان برخورداری نواحی مختلف می تواند گامی موثر و اساسی در این تجدید سازمان و برنامه ریزی باشد. این پژوهش با استفاده از روش های اسنادی- تحلیلی انجام گرفته و رویکرد حاکم بر آن از نوع کاربردی می باشد. شاخص های مختلفی در ابعاد بهداشتی- درمانی، آموزشی، زیربنایی، تسهیلات و تاسیسات، اجتماعی- فرهنگی، ... در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفته است، که با استفاده از تکنیک های آماری از جمله تحلیل عاملی، تحلیل خوشه ای و تلفیق نتایج به دست آمده و تشکیل پایگاه داده سیستم اطلاعاتی جغرافیایی (GIS) به تعیین سطوح توسعه یافتگی مناطق روستایی استان کردستان در دو بازه اماری 1375 و 1385 پرداخته ایم. نتایج این پژوهش نشان می دهد که در سال 1375 سکونت گاه های روستایی کامیاران، بیجار و سقز بالاترین میزان برخورداری از شاخص های توسعه، سکونت گاه های روستایی قروه، سنندج و دیواندره در سطح میانی و سکونت گاه های روستایی مریوان و بانه در پایین ترین سطح برخورداری از شاخص های توسعه قرار دارند. همچنین نشان می دهد که در سال 1385 سکونت گاه های روستایی شهرستان های بیجار، قروه و سنندج بالاترین میزان برخورداری از شاخص های توسعه، سکونت گاه های روستایی کامیاران، دیواندره و سروآباد در سطح میانی و سکونت گاه های روستایی شهرستان های مریوان، سقز و بانه در پایین ترین سطح برخورداری از شاخص های توسعه قرار دارند. سطح و سرانه زمین کشاورزی، موقعیت در ارتباط با راه های اصلی و مرکزیت، اقتصاد متمرکز شهری و موقعیت مرزی؛ ناهمواری ها و ویژگی های محیطی را می توان از عمده علل موثر بر میزان برخورداری سکونت گاه های روستایی استان کردستان نام ب
پژوهشگران	روح الله تولایی (نفر سوم)، هوشمند علیزاده (نفر دوم)، کیومرث ایراندوست (نفر اول)