مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی تاثیر بهره برداری بهینه از اراضی در تقلیل فرسایش و رسوب
نوع پژوهش	مقاله ارائه شده کنفرانسی
کلیدواژه‌ها	فرسایش، رسوب، کاربری اراضی، مدیریت اراضی، بهره برداری از اراضی ، سد قشلاق سنندج
چکیده	نوع بهره برداری از اراضی فاکتور بسیار مهمی در ایجاد فرسایش و رسوب حوزه های آبخیز به شمار می رود. به دلیل عدم توجه به مسئله قابلیت و تناسب اراضی اکثراً از اراضی به صورت نا مناسب و نا معقول استفاده می شود که این استفاده نابجا شدت فرسایش و تولید رسوب را افزایش داده است. به منظور مطالعه نقش کاربری اراضی نا مناسب در تولید فرسایش و رسوب و پیش بینی تاثیر بهره برداری مناسب در تقلیل فرسایش و رسوب، حوزه آبخیز پارسل C سد قشلاق سنندج انتخاب شد. ابتدا با استفاده از نقشه های توپوگرافی 50000 :1 و عکسهای هوایی 50000 :1 و20000 :1 و تصاویر ماهواره ای کاسموس 250000 :1 و50000 : 1 ، نقشه های مورد نیاز حوزه تهیه گردید. سپس مقدار فرسایش و رسوب ویژه در حوزه مورد مطالعه محاسبه ونقشه شدت فرسایش ترسیم شد. برای پیش بینی تاثیر بهره برداری مناسب از اراضی در کاهش میزان فرسایش و رسوب، اقدام به بهینه سازی ضریب کاربری اراضی ( Xa ) شد. نتایج این تحقیق نشان داد که اراضی دیم رها شده که دارای فرسایش شدید می باشند با تولید رسوب ویژه 17/587 متر مکعب بر کیلومتر مربع در سال و اراضی زراعی آبی که دارای شدت فرسایش کم می باشند با تولید رسوب ویژه 54/84 متر مکعب بر کیلومتر در سال به ترتیب بیشترین و کمترین نقش را در رسوبدهی حوزه آبخیز مورد مطالعه دارا می باشند. اعمال مدیریت مناسب می تواند میزان فرسایش و رسوب حوزه را حدود 35/66 درصد کاهش داده و شدت فرسایش حوزه را از کلاس متوسط به کم بهبود بخشد. همچنین حجم کل رسوباتی که سالیانه از حوزه خارج می شود 190 درصد کاهش می یابد.
پژوهشگران	حسین خالدیان (نفر دوم)، کامران چپی (نفر اول)