|
عنوان
|
بازبینی حالت مطلق در ساخت کنایی (ارگتیو)
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
ساخت کنایی، حالت کنایی، حالت ذاتی، حالت مطلق، فعل مرکب لازم
|
|
چکیده
|
این مقاله به بررسی سازوکارهای دخیل در بازبینی حالت مطلق بر روی مفعول بند متعدی و فاعل بند لازم در ساخت کنایی می پردازد. نخست دو رویکرد کمینه گرای غالب به اشتقاق ساخت کنایی (الف) حالت مطلق به مثابه حالت بی نشان و (ب) حالت مطلق به مثابه حالت فاعلی معرفی می-گردند. سپس با استناد به شواهدی جدید از اشتقاق نحوی افعال مرکب لازم در زمان گذشته در زبان کردی و به تبع آن با بررسی نحوه بازبینی حالت مطلق در این گونه از ساختها استدلال می شود که رویکرد (ب) به ساخت کنایی از کفایت تجربی و نظری بالاتری برخوردار است و این به نوبه خود تلاشی در راستای ارائه اشتقاق نحوی طبیعی تر برای ساخت های کنایی بشمار می رود.
|
|
پژوهشگران
|
یادگار کریمی (نفر اول)
|