مشخصات پژوهش

عنوان	کودهای بیولوژیکی و کشاورزی پایدار
نوع پژوهش	مقاله ارائه شده کنفرانسی
کلیدواژه‌ها	کودهای بیولوژیک، کشاورزی پایدار، موجودات ذره‎بینی، نیتروژن و فسفر
چکیده	یکی از مهمترین مشکلات جهان امروز آلودگی خاکها و محیط زیست می باشد. مدیریت حاصلخیزی خاک از طریق استفاده از کود‎های بیولوژیکی یکی از اجزای حیاتی کشاورزی پایدار می باشد. در سیستم کشاورزی پایدار استفاده از منابع تجدید‎پذیر که حداکثر منفعت اکولوژیکی و حداقل ضرر زیست محیطی را داشته باشد، امری اجتناب ناپذیر است. یکی از راههای دستیابی به این هدف استفاده از کودهای بیولوژیکی می باشد. کودهای بیولوژیکی شامل موجودات ذره‎بینی مانند باکتریها ( ریزوبیوم، ازتوباکتر، آزوسپریلیوم و...)، قارچها ( میکوریزا و...) و جلبک‎ها( جلبکهای سبز آبی) می‎باشند که قابل استفاده برای اغلب گیاهان زراعی به منظور فراهم کردن سه عنصر غذایی نیتروژن، فسفر و روی می‎باشند. برخی از این موجودات ذره‎بینی قادر به تثبیت نیتروژن اتمسفری بوده و برخی نیز فسفر نامحلول در خاک را به شکل محلول و قابل استفاده گیاه در می‎آورند. استفاده از کودهای بیولوژیکی در سیستم‎های مختلف کشاورزی ممکن است به ترتیب 40-20 و 20-10 کیلوگرم در هکتار نیتروژن و فسفر را در یک فصل زراعی در اختیار گیاه قرار دهند. برخی از مزایای استفاده از کود‎های بیولوژیکی به شرح ذیل می‎باشند: افزایش عملکرد محصول به میزان 20 تا 30 در‎صد، جایگزین کودهای شیمیائی فسفره و نیتروژنه به میزان 25 در‎صد، تحریک رشد گیاه، افزایش حاصلخیزی طبیعی خاک به واسطه تحریک سیستم بیولوژیکی خاک و محافظت از خاک در مقابل خشکی و برخی بیماریها. اگرچه پتانسیل استفاده از کود‎های بیولوژیکی در سیستم‎های تولید محصول به خوبی شناخته شده است اما دلایل عمده استفاده کمتر از این نوع کودها، عبارتند از: عدم حمایت صنعتی، فقدان وجود یک سیستم کنترل کیفی مؤثر، عدم توسعه ماشین‎آلات مورد نیاز و ناکافی بودن تحقیقات پایه در این زمینه. هدف اصلی این مقاله معرفی و تشریح جنبه‎های مختلف استفاده از کود‎های بیولوژیک می باشد با این امید که استفاده از آنها در سیستم‎های تولید محصول افزایش یابد.
پژوهشگران	محمود کوشش صبا (نفر دوم)، جلال جلیلیان (نفر اول)