مشخصات پژوهش

عنوان	برخی پاسخهای توت فرنگی به کاربرد اسید سالیسیلیک تحت تنش کم آبی
نوع پژوهش	مقاله ارائه شده کنفرانسی
کلیدواژه‌ها	تنش آبی، اسید سالیسیلیک، توت فرنگی
چکیده	توت فرنگی یکی از گیاهانی است که جهت تولید به آبیاری نیاز دارد. با توجه به محدویت های منابع آبی معرفی ارقامی که آب کمتری نیاز دارند و انتخاب راهکارهایی که بتوان به تحمل شرایط کم آبی کمک نمود اهمیت بالایی دارد. به این منظور آزمایشی در دانشگاه کردستان برای بررسی اثر کاربرد سالیسیلیک اسید بر دو رقم توت فرنگی کردستان و کوئین الیزا طراحی گردید. دو رقم توت فرنگی در داخل گلدانهایی به حجم 10 لیتر که با خاک (یک قسمت ماسه + دو قسمت خاک زراعی + یک قسمت کود حیوانی) پر شده بود کاشته شدند. آزمایش با چهار تیمار ( شاهد، تنش کم آبی تا 10- بار، کاربرد اسید سالیسیلیک 1/0 میلی مولار و تنش کم آبی تا 10- بار + کاربرد اسید سالیسیلیک 1/0 میلی مولار) و سه تکرار بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی و بصورت فاکتوریل اجرا گردید. در این آزمایش ماده خشک کل، هدایت روزنه ای، محتوای نسبی آب برگ، پرولین و کربوهیدرات های محلول اندازه گیری شدند. براساس نتایج به دست آمده در پژوهش حاضر محتوای نسبی آب برگ تحت تنش کم آبی در هر دو رقم مورد مطالعه کاهش یافت. در مقایسه بین دو رقم، رقم کردستان دارای محتوای نسبی آب برگ بیشتری در مقایسه با رقم کوئین الیزا بود. میزان هدایت روزنه ای در دو رقم تحت تنش خشکی کاهش یافته و کاربرد اسید سالیسیلیک تاثیری بر آن نداشت. میزان کربوهیدراتهای محلول در دو رقم تحت تنش خشکی افزایش نیافته ولی تحت تاثیر کاربرد اسید سالیسیلیک در شرایط تنش خشکی در هردو رقم افزایش یافته است. در مقایسه بین دو رقم رقم کردستان در شرایط تنش خشکی همراه با کاربرد اسید سالیسیلیک دارای کربوهیدرات بیشتری بود. میزان پرولین در دو رقم تحت تاثیر تنش خشکی در دو رقم افزایش یافت. در رقم کردستان کاربرد اسید سالیسیلیک سبب افزایش میزان پرولین گردید. میزان ماده خشک کل در رقم کردستان تحت تاثیر تنش کم آبی قرار نگرفت ولی در رقم کوئین الیزا میزان آن کاهش یافت. کاربرد اسید سالیسیلیک تاثیری بر میزان ماده خشک در دو رقم نداشت. براساس این نتایج به نظر می رسد که کاربرد اسیدسالیسیلیک به افزایش پرولین و کربوهیدراتهای محلول در رقم کردستان کمک کرده و این رقم با حفظ ماده خشک خود تحمل بیشتری در مقابل کم آبی از خود نشان داده است.
پژوهشگران	تیمور جوادی (نفر سوم)، ناصر قادری (نفر دوم)، سعیده نورمحمدی (نفر اول)