|
عنوان
|
تمرد در شعر شاعران نوپرداز عراق(نازک الملائکه-عبدالوهاب البیاتی-بدرشاکرالسیاب-بلندالحیدری
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
عراق-شاعران نوگرا-شعرنو-تمرد
|
|
چکیده
|
تمرد یکی از جلوه های بارز شعر نو در عراق محسوب می شود. این پدیده بیشتر در قرن بیستم و با ظهور پیشگامان عراق (نازک المائکه، بدر شاکر السیاب، عبدالوهاب البیاتی و بلدالحیدری) پدیدار شد. تقلید صرف ساختار سنتی، آشنایی با مکتب رمانتیسم و موقعیتهای سیاسی و اجتماعی جامعه عراق باعث شد تا شاعران مذکور به تمرد روی بیاورند. آنها این جلوه ادبی را به سه گونه تمرد ادبی، سیاسی و اجتماعی در شهر خود به تصویر کشیده اند. تمرد آنها در شکل موجب ظهور «قصیده النثر» شد و در محتوای شعر موجب هوشیاری و بیداری مردم عراق و ارتقای بینش اجتماعی طبقات مختلف اجتماعی گردید. این شاعران در ایجاد نوآوری متحمل رنجهای زیادی از قبیل زندان، تبعید، آواردگی و غربت شندند، لذا ترس، تنهایی، غم و اندوه و بیشتر اشعار آنها سایه افکنده است. این شاعران توانسته اند که مضامین و مفاهیم واقع گرایانه را در قالب تمرد بیان کنند و در کالبد شعر مدرن روح تازه ای بدمند. آنان به خاطر اوضاع سیاسی نامطلوب از اسطوره و رمز و اسلوب تکرار در اشعار خود استفاده نمودن و توانستند شعر نو را چنان متحول نمایند که بتواند به بخش مهمی از دغدغه های روزگار مدرن پاسخ دهد.
|
|
پژوهشگران
|
احمد نهیرات (استاد مشاور)، محسن پیشوایی علوی (استاد راهنما)، علی عشرتی فرد (دانشجو)
|