چکیده: هدف از انجام این پژوهش شناسایی عناصر و ابعاد پداگوژی در فرایند های یاددهی- یادگیری پایدار و ارائه الگوی مفهومی جامع برای تحقق آن در نظام آموزش عالی و مقایسه رویکرد دانشگاه های دولتی و غیر دولتی است. روش پژوهش آمیخته اکتشافی است که به شیوه پیاپی در دو بخش کیفی و کمی انجام شده است. در بخش کیفی به منظور گردآوری داده ها از مصاحبه نیمه ساختار یافته با 17 نفر از اساتید صاحبنظر و متخصصین آموزش عالی استفاده شد. روش تحلیل داده ها، روش تحلیل محتوای استقرایی و به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. در راستای اعتبار بخشی یافته ها از دو راهبرد تحلیل و بازبینی توسط مشارکت کنندگان و توسط همکاران استفاده شد. روش پژوهش در بخش کمی توصیفی – پیمایشی بود. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته و شامل 3 خرده مقیاس و محتوای آن برگرفته از داده های بخش کیفی بود. جامعه آماری 322 نفر از اعضای اساتید دانشگاه های دولتی و غیر دولتی بودند که بر اساس فرمول کوکران انتخاب شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار های SPSS و AMOS تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحلیل داده ها در فرایند کد گذاری، به شناسایی 75 کد باز، منجر شد که در نهایت در قالب23 مقوله محوری و 3 کد انتخابی (دانشجویان، برنامه درسی و آموزشی،اساتید) دسته بندی شد. همچنین در بخش کمی، نتایج نشان دهنده این بود که الگوی مورد نظر از اعتبار کافی و مناسبی جهت شناسایی مولفه های پداگوژی پایدار برخوردار می باشد. همچنین نتایج بخش کمی نشان می دهد که به طور کلی وضعیت موجود شاخص ها در دانشگاه های دولتی (2.99) به طور معناداری بالاتر از دانشگاه های غیر دولتی (2.88) می باشد (t= 4.11; P < 0.05)؛ بر این اساس می توان گفت دانشگاه های دولتی نسبت به دانشگاه های غیر دولتی در وضعیت نسبتاً بهتری از لحاظ شاخص های یاد دهی – یادگیری پایدار قرار دارند.
