در پژوهش حاضر رابطه بین سلامت روانی با سبک های دلبستگی بزرگسالان و همچنین نوع تصویر ذهنی از خدا نشان داده شد. پژوهشگران از تحلیل خود به این نتیجه رسیدند که بین دلبستگی اضطرابی و سلامت روانی رابطه منفی وجود دارد.برعکس بین دلبستگی مبتنی به اتکاو اعتماد به همگنان و سلامت روانی رابطه مثبتی وجود دارد. به علاوه افرادی که خداوند را پذیرنده تصور می کردند، سلامت روانی شان بیشتر و نشانگان بیماری در آنان کمتر بود. این یافته با پژوهش های قبلی (شاپ، چانکر و همکاران 2008، راس 2006، ولر 2008، فلانلی و همکاران 2009، برادشاو وهمکاران 2008) هماهنگ می باشند. گالانتر (1989) گزارش داده است که در تحقیق خود دو متغیر اساسی پیش بینی کننده بهزیستی روانی را پیدا کرده است.این دو متغیر عبارتند از داشتن رابطه صمیمی و ارتباط تنگاتنگ با خدا زو یافتن آرامش و تسلی در ذکر او، با توجه به این که افرادی که خداوند را پذیرننده می دانند، به حضرتش روی می آورند و به علاوه آنان که دلبستگی ایمن با او دارند بیشتر از دیگران به ذکر او می پردازند و در سختی ها او را می خوانند. این تحقیق را می توان در راستای یافته های این پژوهشگران دانست.
