محمد شفیع رحمانی

در اینن تحقین ، تننو ژنتیکنی درون و بنین جمعیتنی 925 ژنوتین از ننج جمعینت بنرودار (Quercus brantii) در جنگل های زاگرس شمالی با استفاده از نشانگرهای ریخت شناختی برگ، تنوالی هنای تکنراری سناد ۀ مینانی (ISSR) و چندشکلی تکثیرشده بین رتروترانسپوزون ها (IRAP) بررسی شده است. براساس تجزیۀ خوشجای مبتنی بنر داده هنا ی ریختاری، جمعیت های مورد بررسی بجطور معنی داری از هم متمایز شدند و در شنش خوشنۀ اصنلی رنرار گرفتنند. از مجمو 93 آغازگر ISSR 233 نوار ایجاد شد کج 224 نوار ) 19 درصد( چندشکل بودند. تعداد کل نوارهای تکثیرشده با آغازگر IRAP برابر با 921 نوار بود کج 929 نوار ) 19 درصد( چندشکل بودند. در سطح گونج، تننو ژنتیکنی زینادی ISSR] = 0/24 : h ، درصد لوکوس های چندشنکل (PPL) 13/99 درصند ؛ = IRAP = 0/29 : h ، PPL) 11/22 درصند = [ توسط دو نشانگر ISSR و IRAP برآورد شد. مقدار ضریب تمنایز ژنتیکنی بنین جمعیتنی (ΦSt) برآوردشنده از هنر دو نشانگر ISSR و IRAP 0 بود کج بیانگر تقسیم بخش عمدۀ تنو ژنتیکی کنل، بنج تننو ژنتیکنی / 0 و 99 / بجترتیب 23 درون جمعیت ها بوده است و این موضو ، توسط تجزیج واریانس مولکولی نیز تایید شد. بج نظر منی رسند پنایین بنودن تمایز ژنتیکی بین جمعیت ها و در مقابل بالا بودن تمایز ژنتیکی بین پایج های داخل جمعیت ها بج دلینل جرینان ژننی گسترده ناشی از گرده افشانی بج کمک باد در بلوط ها باشد. تجزیج خوشنج ای مبتننی بنر هنر دو نشنانگر مولکنولی، ننج جمعیت Q. brantii این تحقی را در خوشج های مشخص دنندروگ رام UPGMA گنروه بنندی کنرد. براسناس آزمنون مانتل، همبستگی بین فواصل ژنتیکی جمعیت ها و فواصل جغرافیایی آنها معنی دار نبود.