هدف از این پژوهش، بررسی صلاحیت های حرفه ای اساتید دانشگاه کردستان و راه کارهای ارتقای آن بود. پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ شیوه گردآوری داده ها، به روش آمیخته (کمی و کیفی) بود. جامعه آماری شامل دانشجویان دانشگاه کردستان در سال تحصیلی 1393-1392 و نیز صاحب نظران تعلیم و تربیت می باشد. در بخش کمی پژوهش، نمونه ای به حجم 374 نفر از دانشجویان، به شیوه نمونه گیری تصادفی، انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها در این بخش، پرسشنامه ی محقق ساخته ای بود که صلاحیت های اساتید را در دو سطح ادراکات و انتظارات و در قالب سه مؤلفه ی صلاحیت های شناختی، روانی حرکتی، و عاطفی اندازه گیری می نمود. روایی پرسشنامه با استناد به نظر متخصصان و پایایی آن با استناد به ضریب آلفای کرونباخ (در سطح ادراکات 83/. و در سطح انتظارات 86/.) بررسی و تأیید گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها در بخش کمی پژوهش از آزمون t تک نمونه ای و الگوی تحلیل اهمیت – عملکرد استفاده شد. مهم ترین نتایج این بخش نشان داد که عملکرد اساتید در بعد صلاحیت های شناختی، نامطلوب و در دو بعد صلاحیت های روانی حرکتی و عاطفی، مطلوب بود. در ادامه جهت شناسایی راه کارهای ارتقای صلاحیت های حرفه ای اساتید، نمونه ای به حجم 16 نفر از صاحب نظران تعلیم و تربیت به شیوه نمونه گیری هدفمند، انتخاب و از طریق مصاحبه نیمه ساختار یافته بررسی گردید. اعتبار مصاحبه ها از طریق چک کردن اعضا و تجزیه و تحلیل آن ها از طریق تحلیل محتوا صورت گرفت. برخی از مهم ترین راه کارهای شناسایی شده در این بخش، عبارت از تجهیز تمام کلاس های درس به سیستم هوشمند، اهمیت دادن به فعالیت های عملی دانشجویان، و توجه به تخصص اساتید در ارائه واحدهای درسی بود.
