در ایران اغلب غارها به صورت اتفاقی کشف می شوند ولی در این پژوهش از طریق مطالعات میدانی ژئومورفولوژیک غاری کشف شد که بعداً غار توژل (آسو) نامیده شد. غار مذکور در شهرستان سردشت در شمال غرب ایران قرار دارد. در ابتدا تنها منفذ خروجی غار در سطح زمین 20 سانتیمتر قطر داشت و ورود به داخل غار عملاً غیر ممکن بود، لذا منفذ مزبور در حد امکان ورود انسان تعریض شد. سپس تیمی شامل سه نفر به منظور ارزیابی، شناسایی و مورفولوژی اولیه وارد غار شدند. تیم مربوطه به مورفومتری، عکاسی و فیلم برداری کریدورها و معابر و لند فرم های غار پرداختند. پس از آن مطالعات زمین شناسی صورت گرفت و طی مطالعات میدانی چند آون در شعاع 5 کیلومتری منفذ اصلی شناسایی شدند. علاوه بر آن لند فرم های میکروکارست و ماکروکارست در منطقه مورد مطالعه قرار گرفتند. وجود تشکیلات کارستی و توان های طبیعی توریستی(همچون پوشش سر سبز و آبشارهای منطقه) شاید کمکی به غنای اقتصاد محلی و توسعه صنعت توریسم در منطقه بنماید، لذا لازم است متخصصین امر در راستای شناسایی بخش های ناشناخته دیگر غار اقدام لازم به عمل آورند. غار آسو(توژل) بیشتر شکل چاه غار دارد. در داخل آن دخمه، معبر، تالار و لند فرم های کارستی زیبا شناسایی شده اند. تاکنون معابر تنگ و غیرقابل عبور غار شناسایی نشده اند. این غار در سنگ های آهکی و آهک های کریستالی کرتاسه ایجاد شده است. سنگ های آهکی فوق ضخیم، دارای فراوانی بالایی از درزها و شکافها هستند. شیب لایه ها حدود 40 درجه به سمت شمال شرق است و امتداد آنها N320W است. در تشکیل این غار عوامل تکتونیکی، لیتولوژیک، فعالیت های ولکانیکی جوان و عمل انحلال در آهک ها مؤثر بوده اند که براساس شواهد و استنادها مدل توسعه غار و تالار اصلی آن ارائه شده است. دمای میانگین غار 4/13 درجه سانتیگراد است و میزان رطوبت نسبی در بخش های داخلی و ورودی غار متفاوت است و میزان آن از 92 درصد در عمق 12 متری تا حد 99 درصد در مسیر طولی60 متری از دهانه غار متفاوت است. رطوبت نسبی گاه به حد اشباع رسیده و به صورت قطرات آب بر روی دیواره ها دیده می شود. از نظر زیستی در داخل غار حیات غارزیان اتفاقی وجود دارد و خفاش بزرگترین جاندار غار است. منطقه غار دارای آب و هوای کوهستانی معتدل تا کوهستانی سرد است و دارای آب و هوای مدیترانه ای و کوهستانی است.
