تغییر کاربری اراضی یکی از دخالت های مهم بشر در اکوسیستم های طبیعی بوده که منجر به بروز تغییراتی قابل توجه در ویژگی های فیزیکی و شیمیایی خاک می شود. هدایت هیدرولیکی خاک به تغییر کاربری اراضی و شیوه های مدیریت اراضی بسیار حساس می باشد. این در حالی است که هدایت هیدرولیکی اشباع خاک(Ks) به عنوان یکی ازویژگی های مهم فیزیکی خاک، درنفوذآب درخاک وکنترل روان آب های سطحی دارای نقش به سزایی می باشد. هدف از این پژوهش بررسی اثرات تغییر کاربری اراضی بر هدایت هیدرولیکی اشباع خاک می باشد. بدین منظور در سه کاربری مرتع، جنگل و اراضی زراعی در منطقه بانه استان کردستان سه ایستگاه به طور تصادفی انتخاب شد. در هر ایستگاه با کاربری معین، از دو عمق 15-0 و 30-15 سانتی متری نمونه هایی دست خورده و دست نخورده در سه تکرار برداشت شده و در آزمایشگاه مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. نتایج حاصل نشان داد که هدایت هیدرولیکی اشباع خاک در جنگل و اراضی زراعی به طور معنی داری نسبت به مراتع بیشتر است.جنگل و مرتع به ترتیب با 4.51 و cm/h 1.79 دارای بیشترین و کمترین مقدار هدایت هیدرولیکی اشباع خاک می باشند. کاهش میانگین هدایت هیدرولیکی خاک و مواد آلی در اراضی زراعی و مراتع در مقایسه با جنگل، این مناطق را بیشتر مستعد فرسایش آبی می کند. تغییر کاربری اراضی از عوامل اصلی وقوع فرسایش خاک در ایران می باشد.
