در این مطالعه، تأثیر کاربری اراضی بر روی شدت نفوذپذیری و هدایت هیدرولیکی اشباع با استفاده از استوانه های مضاعف مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور یک حوزه آبخیز مرتعی و دو حوزه آبخیز جنگل کاری شده به صورت متراکم و کم تراکم (تعداد اصله در هکتار) در مجاورت آن در اطراف شهر سنندج (جنگل دست کاشت حسن آباد) انتخاب شدند. سه حوزه از لحاظ خاک، شیب، دامنه و جهت یکنواخت بودند. آزمایش ها به صورت کاملاً تصادفی در سه نقطه از هر حوزه انتخاب شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل واریانس نشان داد که بین سه حوزه مورد بررسی از نظر شدت نفوذپذیری اختلافی معنی دار وجود دارد و همچنین نتایج حاصل از تحقیقات نشان داد که حوزه های جنگل کاری شده متراکم با بیشترین شدت نفوذپذیری، دارای بیشترین هدایت هیدرولیکی اشباع بوده و حوزه مرتعی با کمترین شده نفوذپذیری، دارای کمترین هدایت هیدرولیکی اشباع است.
