این پژوهش به منظور درک بخشی از پویایی های زادآوری شاخه زاد بلوط وی ول در زاگرس شمالی انجام گرفت. در این زمینه، تأثیر تیمارهای تنک کردن بر مقدار زی تودۀ جست ها و جست گروه های جوان وی ول بررسی شد و مقدار زی تودۀ جست ها و اندام های آنها با استفاده از روابط آلومتریک به عنوان هدف های اصلی برآورد شد. 45 اصله درخت وی ول در پنج رویشگاه و سه طبقۀ قطری قطع و کنده های آنها برای بررسی چگونگی جست دهی حفاظت شدند. در سال دوم پس از قطع، تیمارهای تنک کردن ملایم (اندوخته گیری شش جست در جست گروه) و شدید (اندوخته گیری سه جست در جست گروه)، روی دو سوم جست گروه ها اعمال شد و بقیۀ جست گروه ها به عنوان شاهد دست نخورده نگه داشته شدند. زی تودۀ جست ها به تفکیک اندام های مختلف پس از هفت سال رویشی (مرحلۀ زادآوری) اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که بیشترین زی تودۀ جست ها مربوط به تنه (4/57 درصد) بود و پس از آن به ترتیب شاخه، برگ و سرشاخه ها قرار گرفتند. میانگین رطوبت جست ها 42 درصد و بیشتر آن متعلق به شاخه ها بود. تجزیۀ واریانس نشان داد که طبقه های قطری کنده های مادری بر زی تودۀ جست و جست گروه ها اثر معنی داری نداشت، اما اختلاف زی تودۀ جست ها در رویشگاه های مختلف معنی دار بود. براساس مقایسۀ تیمارهای تنک کردن، بیشترین زی توده در جست های تنک کردن ملایم وجود داشت و اختلاف معنی داری بین تنک کردن شدید و شاهد وجود نداشت. مدل برآوردکنندۀ زی تودۀ جست کامل و اندام های آن، با استفاده از رابطۀ توانی برازش داده شد. با توجه به نمایه های R2، STDEV، RMSE، rRMSE و nRMSE و اعتبارسنجی مدل به روش Leave one-out مشخص شد که از بین متغیرهای مستقل، قطر یقه بهترین متغیر پیش بینی کنندۀ زی توده در همۀ موارد بود.
