هدف اصلی این پژوهش، مقایسه کیفیت زندگی در دو بافت قدیمی )محله قطارچیان( و جدید )محله ظفریه( شهری سنندج و شناسایی مؤلفه های مؤثر بر بهبود کیفیت زندگی در هردو بافت است. در این پژوهش، با تأکید بر بعد ذهنی کیفیت زندگی، میزان رضایتمندی ساکنان دو محله انتخابشده با استفاده از شاخص های کیفیت زندگی ارزیابی میشود. مدل نظری ارائه شده، براساس چارچوب دیدگاه تحقیقات تجربی و با توجه به میزان رضایتمندی بنا شده است. ب همنظور ساختاربندی و ایجاد درخت ارزش کیفیت زندگی، از روش کل به جزء )بالا به پایین( استفاده شده که در چهار سطح تنظیم شده است. برمبنای سنج ههای سطح آخر، پرسشنامهای اب 45 سؤال تدوین شد و کیفیت زندگی شهری، براساس طیف پنجگزین های لیکرت توسط ساکنان ارزیابی شد. میزان آزمون آلفای کرونباخ ) 91 / 0 ( نیز روایی پرسشنامه را تا حد زیادی تأیید م یکند. اطلاعات استخراجشده از پرسشنامه، به روش تحلیل رگرسیون چندمتغیره، آزمون تی و آزمون همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شد. براساس نتایج، فرضیه پژوهش مبنیبر مطلو بتربودن کیفیت زندگی در بافت جدید تأیید شد و میانگین امتیاز رضایتمندی ساکنان محله قطارچیان )با میانگین 2 / 72 ( و محله ظفریه )با میانگین 3 / 44 (، میزان تفاوت رضایتمندی ساکنان دو محله را آشکار ساخت. در بررسی سایر فرضیهها، معناداری تأثیر دو عامل کیفیت محله و مسکن بر میزان رضایت از کیفیت زندگی، تأیید و معناداری تأثیر وضعیت اجتماعی اقتصادی ساکنان بر میزان رضایتمندی از کیفیت زندگ یشان رد شد.
