نسترن وحشی (Rosa canina L.) درختچه ای از خانواده ی گل سرخ (Rosaceae) با میوه های ارزشمند از لحاظ دارویی است که در اغلب مناطق ایران بصورت خودرو می روید. کشت این گیاه در مناطقی با خاک های فقیر و کم آب می تواند علاوه بر فواید زیست محیطی، منبع درآمدی برای افراد محلی آن منطقه باشد. لذا ارزیابی روش های تکثیر این گیاه در جهت تولید انبوه و کشت در مناطق مذکور ضروری به نظر می رسد. در این مطالعه تاثیر نوع قلمه (قلمه تهیه شده از انتهای شاخه و قلمه تهیه شده از بخش پایین شاخه) و نیز غلظت های مختلف ایندول بوتیریک اسید (0، 250، 500 و 1000 میلی گرم در لیتر) بر درصد ریشه زایی قلمه های چوب سخت این گیاه مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج بیانگر آن بود که هم نوع قلمه و هم غلظت هورمون تاثیر معنی داری بر درصد ریشه زایی قلمه ها داشتند. قلمه های تهیه شده از بخش های پایین شاخه های نسترن، از درصد ریشه زایی بالاتری برخوردار بودند. همچنین با افزایش غلظت ایندول بوتیریک اسید، درصد ریشه زایی قلمه ها نیز افزایش یافت. بیشترین درصد ریشه زایی (50 %) مربوط به قلمه هایی بود که از بخش های پایین شاخه های نسترن تهیه و با 1000 میلی گرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید تیمار شده بودند و کمترین درصد ریشه زایی (30 %) مربوط به قلمه هایی بود که از بخش های انتهایی شاخه های نسترن تهیه و با 250 میلی گرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید تیمار شده بودند.
