برخورداری از مسکن و سرپناه مناسب و پایدار، یکی از مهم ترین نیازهای ضروری و اولیه جامعه روستایی است که می تواند نقش بسزایی را در تأمین رفاه و آسایش روستاییان ایفا نماید. در این میان با اتکا به ابعاد مختلف توسعه پایدار وگستردگی آن، پایداری کالبدی مسکن یکی از مهم ترین ابعاد پایداری مسکن اجتماعات روستایی است که در نواحی سانحه خیز از جمله منطقه اورامانات از اهمیت مضاعفی برخوردار است. طی سال های اخیر وقوع زلزله غرب استان کرمانشاه و پس لرزه های متعدد آن، اهمیت موضوع پایداری کالبدی مسکن را آشکار ساخت. از این رو بررسی وضعیت و چگونگی پایداری مسکن در روستاهای منطقه سانحه خیز اورامانات از اهمیت ویژه ای برخوردار است. چراکه به واسطه تبیین و بررسی آن می توان برنامه ریزی ها و اقدامات لازم را در خصوص پایداری مسکن انجام داد. هدف پژوهش کمی و کاربردی حاضر، پاسخ به این سوال است که وضعیت پایداری کالبدی مسکن در سکونتگاه های روستایی منطقه اورامانات چگونه است؟ جامعه آماری پژوهش را کلیه سرپرستان خانوار روستایی تشکیل می دهد که از میان آن ها 120 نفر به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شده اند. ابزار اصلی پژوهش برای گردآوری داده های میدانی، پرسشنامه محقق ساخته است و برای تجزیه و تحلیل داده های گردآوری شده از نرم افزار SPSS استاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد وضعیت پایداری کالبدی مسکن در محدوده مورد مطالعه با میانگین 678/2، در سطح ضعیفی قرار دارد و با توجه به سانحه خیز بودن منطقه در مقابل مخاطرات محیطی و اهمیت سکونتگاه های روستایی این منطقه در حفاظت و حراست از مرزهای غربی کشور، نیاز است در خصوص ساخت و سازهای موجود و آتی تجدیدنظر اساسی صورت گیرد. بر این اساس راهکارهایی جهت تقویت پایداری کالبدی مسکن متناسب با نتایج پژوهش ارائه گردید.
