آگاهی از تأثیر کاربری اراضی بر خصوصیات مختلف خاک، جهت حفظ حاصلخیزی و افزایش بهره وری خاک در کشاورزی پایدار ضروری می باشد. برای انجام این تحقیق پنج سایت مطالعاتی در بالادستی و صلوات آباد در شهرستان دهگلان شامل مرتع (چمنزار)، مرتع چراشده، مرتع قرق شده و همچنین یونجه آبی و گندم دیم انتخاب شدند. در هر یک از سایت های مطالعاتی مناطق معرف تعیین شده و نمونه برداری خاک به روش تصادفی- سیستماتیک انجام شد. پارامترهای مذکور در آزمایشگاه اندازه گیری شدند و تجزیه و تحلیل داده ها با تجزیه واریانس و استفاده از آزمون دانکن انجام شد. نتایج نشان داد اختلاف معنی داری بین کاربری های مذکور از لحاظ مقدار کربن آلی، نیتروژن، فسفر، هدایت الکتریکی، اسیدیته، رس و وزن مخصوص ظاهری وجود دارد. تغییر در کاربری اراضی از مرتع به کشاورزی سبب هدر رفتن کربن آلی، نیتروژن و فسفر، تخریب ساختمان خاک، کاهش هدایت الکتریکی و افزایش وزن مخصوص ظاهری می شود.
