در این تحقیق با استفاده از تله گودالی، اثر تغییر کاربری مراتع طبیعی پارک جنگلی آبیدر شهرستان سنندج به جنگل دست کاشت بر تغییرات تنوع زیستی سخت بالپوشان خانواده Carabidae به عنوان یک شاخص زیستی مناسب مورد مطالعه قرار گرفت، نتایج نشان داد که غنای گونه ای سخت بالپوشان مذکور به ترتیب در عرصه جنگلی دست کاشت و مرتع طبیعی پارک آبیدر 13 و 8 گونه بود، همچنین فراوانی افراد به دام افتاده در جنگل دست کاشت 1515 فرد و در عرصه مرتعی 463 فرد بوده و گونه غالب در هر دو عرصه مورد مطالعه Calathus syriacus بود. محاسبه شاخص های تنوع گونه ای شانن- واینر و سیمپسون نیز نشان داد که مقدار شاخص شانن-واینر در عرصه های مورد مطالعه جنگل دست کاشت و عرصه مرتعی به ترتیب 22/0 و 09/0 می باشد و همچنین مقدار شاخص سیمپسون به ترتیب 21/0و 08/0 بوده است. بطور کلی نتایج نشان می دهد که عرصه جنگلی دست کاشت نسبت به عرصه مرتعی با ایجاد پناهگاه و میکروکلیمای مناسب تر از نظر تنوع گونه ای در سطح بالاتری قرار داشت.
